In deze blog deel ik de worsteling van mijn cliënte, Anne om in contact te komen met haar gevoel, haar beschermingsmechanismen die als automatische piloten het overnemen wanneer ik naar haar gevoel vraag, en het begin van haar reis van rationeel denken naar voelen.
Als denken het voelen overstemt
Anne kan moeilijk bij haar gevoel komen. Anne komt al enkele jaren voor wat ik “onderhoud” noem: één keer per maand, na een intensievere coachingsperiode tijdens haar burn-out een paar jaar geleden. Anne heeft een werkelijk fantastisch pad afgelegd: ze heeft haar toxische werkomgeving verlaten en leeft nu haar tienerdroom als eigenaar van haar eigen schoonheidssalon. Als harde werker en perfectionist is ze ondanks haar korte periode als zelfstandige al heel succesvol. Maar ze merkt dat de oude demonen terugkomen… Ze werkt op automatische piloot, blijft cursussen volgen om zichzelf te perfectioneren en verslindt boeken over persoonlijke ontwikkeling – altijd op zoek naar die ene ultieme tip om van haar terugkerende patronen en de gevolgen ervan af te komen. Tijdens onze sessies kan ze er uren over vertellen, maar telkens wanneer ik haar vraag om in het hier en nu te voelen, kijkt ze me aan alsof ik van een andere planeet kom. Ik zie een soort angst of verwarring in haar ogen. Haar people pleaser aarzelt even of ze toch niets kan bedenken wat ze zou moeten voelen, terwijl de harde werker vraagt of ik niet nog een boek kan aanraden of een doorverwijzing. We blijven in dezelfde cirkel draaien… Je zou kunnen zeggen dat ze weerstand heeft om te voelen, of sterker nog, dat ze het niet hard genoeg wil – anders zou ze het toch al lang gedaan hebben?
Het is echter geen kwestie van niet willen. De realiteit is dat er een heel leger beschermers voor haar kwetsbaarheid staat die nauwlettend in de gaten houdt of het wel veilig is om te voelen. Ze zijn zelfs zo sterk dat wanneer ik probeer om met haar beschermers in contact te komen, er opnieuw niets is – “een waas in mijn hoofd,” zegt ze, terwijl ze me bang vragend aankijkt. “Wat is er mis met mij dat ik dit nu niet kan voelen?” Ze begrijpt er niets van.
Ondertussen krijgt ze van haar osteopaat, haar voedingscoach, haar partner – kortom, van zowat haar hele omgeving – te horen dat ze eerst zal moeten leren voelen. Het maakt haar alleen maar wanhopiger. Want wat als dit nooit lukt? En wat betekent dit ‘voelen’ eigenlijk?
Een burcht van beschermers
Ik vraag haar om samen een tafelopstelling te maken van de delen die we zien verschijnen tijdens een sessie wanneer ik naar haar gevoel vraag. We beginnen met een poppetje voor haarzelf. Haar people pleaser wil eerst even bij mij afchecken wat ik precies bedoel en wil zien… Ik nodig haar uit om gewoon voor zichzelf te bepalen wat juist aanvoelt – er is geen goed of fout. Ze plaatst een poppetje op de tafel.
Ik nodig haar vervolgens uit om haar rationele verteller erbij te plaatsen – het deel dat constant verhaaltjes vertelt over recente gebeurtenissen en voorbeeld na voorbeeld opsomt. Ze kiest eerst willekeurig een poppetje, maar bedenkt zich en plaatst een grote pop ernaast.
Dan vraag ik haar om het deel dat haar tegenhoudt om te voelen, erbij te zetten. Ze plaatst een groot vrouwelijk poppetje ernaast. Vervolgens verandert ze haar eigen poppetje naar een klein poppetje, een meisje. “Ik voel me klein,” zegt ze, en checkt nog even of ze dit mag veranderen. “Voel jij maar wat waar is voor jou,” geef ik aan.
Daarna voegen we het dissociërende deel toe – dat wat zorgt voor een waas in haar hoofd en stekende pijn bij haar oog, wat verhindert dat ze aanwezig kan zijn in het hier en nu en kan luisteren naar wat ik vertel. Ze neemt een stapel gekleurde donkere blokjes. Ik zie haar uitdrukking veranderen en vraag wat er gebeurt. “Ik krijg nu echt een ambetant gevoel,” antwoordt ze. Op mijn vraag waar ze dit voelt, zegt ze: “In mijn hoofd.” Ze voegt dit gevoel toe als een blokje bovenop de stapel en valt even stil. Als ik vraag hoe het nu met haar is, zegt ze: “Beter, een beetje meer opgelucht.”
Ten slotte nodig ik haar uit om haar harde werker toe te voegen – het deel dat blijft cursussen volgen, nooit tot rust komt en moe is. Ze plaatst een groot mannelijk poppetje. Als ik vraag of ze nog delen wil toevoegen, weet ze het niet. “Nee,” denkt ze, en ik vraag haar wat haar nu opvalt aan de opstelling.
“Ja, ik ben maar klein tussen al die grote delen en ik zit precies opgesloten in een burcht,” zegt ze. Mijn coach hart maakte een vreugdesprongetje… Dit had ik zelf niet kunnen bedenken, maar zoals het daar op tafel staat – zo is het, dit klopt gewoon.
De kleine Anne, haar kwetsbaarheid, wordt goed beschermd door poortwachters die samen een burcht vormen rond haar hart. Ze zijn er om haar kindstuk, de kleine Anne in haar, veilig te houden. Geen wonder dus dat het moeilijk is om bij haar gevoel te komen. Het zit opgesloten in een burcht en welke kant ze ook kiest om erbij te komen – overal staat een stevige beschermer die we niet ongezien kunnen passeren.
Even was het er, dat gevoel van ‘dit klopt’, en voor we er erg in hadden, nam de verhalenverteller het weer over. De verhalen over hoe haar moeder nooit aandacht had voor haar gevoelens, hoe ze haar vrienden adviseert en helpt met dezelfde worstelingen, en hoe ze er niet in slaagt om het voor zichzelf toe te passen… We hebben de burcht gevonden, maar moeten nog aan de overkant van de gracht blijven staan – de beschermers hebben de brug nog niet laten zakken zodat we kunnen oversteken en naar binnen kunnen kijken.
De brug naar de burcht is gebouwd op vertrouwen
Het verhaal van Anne toont hoe genuanceerd de reis van denken naar voelen kan zijn. Haar beschermingsmechanismen, die zich manifesteren als een burcht rond haar kwetsbare kern, zijn niet zomaar obstakels die overwonnen moeten worden – ze zijn waardevolle poortwachters die haar veiligheid bewaken. Het eerste belangrijke inzicht is niet het forceren van toegang tot haar gevoel, maar het erkennen en begrijpen van deze beschermende delen. Dit is het begin van haar reis: niet het bestormen van de burcht, maar het geduldig winnen van het vertrouwen van de poortwachters, zodat de brug ooit kan zakken en ze veilig toegang krijgt tot haar gevoelswereld.
Bewaakt jouw hoofd ook goed jouw hart? En heb je hierdoor wel eens het gevoel niet ten volle te kunnen genieten van het leven? Wil je meer inzicht in jouw innerlijke belevingswereld? Of wil je meer ontdekken over jouw delen en hoe ze aan het stuur van jouw leven zitten? Neem contact op, ik begeleid jou graag op jouw ontdekkingstocht naar jouw innerlijke burcht en hoe deze jouw kwetsbaarheid beschermt, zodat de energie terug kan stromen.
0 reacties