Een nieuw jaar, nieuwe voornemens, nieuwe intenties, nieuwe doelen… en drie weken later schiet er niks meer van over.
En omgekeerd hoe kan het dat mensen ineens een klik kunnen maken en heel erg gedreven zijn om hun doelen te bereiken? En wat kan je hiervan leren?
In deze blog licht ik de vijf belangrijkste redenen toe waarom je blijft vastzitten in het gevoel geleefd te worden i.p.v. jouw doelen en intenties te realiseren. En in de volgende blog geef ik jou de vier stappen om te evolueren van ‘overwhelm naar focus en balans’ in je leven.
1. Je hebt slechts een vaag doel voor ogen, of je hebt er teveel of je doelen zijn te groots.
Misschien zeg je wel in 2022 wil ik gezonder leven, maar wat dit precies betekent daar heb je geen beeld bij. Je hebt het doel verder te concretiseren in wat gezonder leven voor jou precies betekent: gaat het om beweging, gezond eten, op tijd gaan slapen, minder werken, etc…
Een tweede probleem, is dat je teveel ineens wilt: je wilt gezonder leven en je bedenkt voor jezelf om meer te gaan sporten, te gaan lopen en zwemmen, en ook nog yoga te beoefenen, te koken volgens een of andere dieetgoeroe en ook nog te gaan mediteren…. Je had voordien al een druk leven waarin je moeilijk tijd kon vinden, dus forceer jezelf niet in alles in één keer te willen aanpakken…
Tot slot, een te groot doel: je wil gezonder leven en je stelt jezelf als doel om terug te komen op je gewicht van toen je 20 was en dit ook nog eens binnen een korte tijdsspanne. Je zet jezelf hiermee gigantisch onder druk, waardoor je gaat blokkeren. Hierdoor blijft het een berg waar je maar niet overheen geraakt waardoor je al opgeeft vooraleer je goed en wel begonnen bent.
Kortom het gebrek aan focus in je doelen zorgt ervoor dat je ruimte geeft aan anderen om het voor jou in te vullen. Als jij niet concreet weet wat je wilt, zullen andere jouw tijd en energie met veel plezier innemen. Je kinderen, je partner, je ouders, je vrienden, allerlei verzoeken van buitenaf die hierdoor meer prioriteit krijgen dan jouw doelen. In the end heb je misschien wel heel veel gedaan, maar ervaar je geen voldoening en zingeving want je hebt te weinig in jouw doelen die jou op lange termijn gelukkig maken geïnvesteerd.
2. Onder druk van de dagelijkse realiteit, herval je al snel in oude gewoontes.
Stel je voor dat je jezelf tot doel gesteld hebt om in 2022 een boek te schrijven en te publiceren. Dit zal van jou vereisen dat je tijd en ruimte reserveert om hieraan te werken en dit betekent ‘nee’ zeggen tegen afleiding vanuit je omgeving. We worden snel verleid om toch JA te zeggen tegen dat leuk uitje met familie en vrienden ipv achter je pc te gaan zitten schrijven of het voelt comfortabeler om toch nog een paar uur te Netflixen, dat boek, daar beginnen we morgen aan…
Of we durven niet ‘nee’ zeggen tegen onze omgeving omdat we ons schuldig of egoïstisch voelen als we onze persoonlijk doelen prioritair maken boven het invullen of reageren op behoeften van anderen. We zeggen ja om het conflict of de spanning te vermijden.
Onder druk van de dagelijkse realiteit offeren we datgene wat we echt willen op, vanuit een automatische piloot , voor iets wat nu gemakkelijk en comfortabel voelt.
3. Je geraakt ontmoedigd door gebrek aan steun van onze omgeving of door je eigen innerlijke stem.
Wanneer we duidelijkheid hebben over wat we willen en klaar zijn om hier volop voor te gaan, ervaren we niet zelden weerstand vanuit onze omgeving. Jouw omgeving doet dit niet noodzakelijk met de intentie om jou naar beneden te halen of jou weg te houden van jouw doelen. Ze projecteren hun eigen ongemak, onzekerheid en misschien wel hun eigen verborgen verlangens op jou.
Of je hebt vooral last van je eigen innerlijke kritische stem die je hoofd volpraat met twijfels over jezelf en over de haalbaarheid van je doel. Jouw eigen mindset is de grootste hinderpaal voor het realiseren van je project.
4. Je bent teveel gericht op wat je zal HEBBEN eens je doel bereikt is, i.p.v. wie je vandaag, morgen en overmorgen dient te ZIJN om je doel te bereiken.
‘Jij lijkt door het leven te walsen, Twiggy’. Dat zei een vriendin tegen mij. Het klonk bijna als een verwijt dat het mij goed gaat. Alsof ik voor het geluk geboren ben, zo leek ze het wel bijna te willen stellen. Maar dat is niet zo vanzelfsprekend, het is een resultaat van een jarenlange zoektocht naar binnen en niet altijd zo blij zijn met wat je daar vindt. Daar verantwoordelijkheid voor opnemen door ermee aan de slag te gaan in mijn dagelijks leven. Telkens opnieuw bewust kiezen om te groeien, aan mezelf te werken en hierin soms keuzes maken die anderen niet zo leuk vinden.
Het is een beetje zoals: iedereen wil miljonair zijn, maar als het erop aan komt om de dingen te doen en laten om een miljonair te worden, dan vinden we dat al direct veel minder leuk… we blijven liever met de lotto spelen en hopen op het grote lot!
Wil je bepaalde doelen bereiken in je leven, zoals bijv meer innerlijke rust ervaren, dan zal je zaken moeten loslaten, ‘zoals je gelijk willen halen in situaties’ of ‘je druk blijven maken over zaken die je toch niet kan beïnvloeden’.
Dit vraagt oefening, bewustwording en werken aan jezelf en dat brengt me bij de laatste oorzaak voor het niet realiseren van je doelen in je leven en het gevoel hebben geleefd te worden.
5. Niet motivatie, maar consistentie en discipline zijn jouw sleutel naar innerlijke rust, vrijheid of geluk.
Ik ben niet elke ochtend even gemotiveerd om mijn yogamat uit te rollen of om een rondje te gaan joggen… of om te werken aan mijn social media strategie (ik vrees dat laatste al helemaal niet). Dus als je rekent op een continu gevoel van motivatie om je doelen te bereiken, dan wordt het moeilijk.
Piano spelen, in flow geraken van je pianospel en de muziek die je er kan mee produceren, komt maar na vele uren oefenen en steeds sterker te worden in je vaardigheid. Niet van elke keer te wachten tot je je gemotiveerd voelt om piano te gaan oefenen.
Dit zijn de vijf belangrijkste redenen waarom je blijft vastzitten in een gevoel van geleefd te worden. Waar heb jij al eens last van? En hoe pak jij dit aan?
In de volgende blog doe ik de vier stappen uit de doeken die jou van overwhelm naar meer focus en balans in je leven brengen.
Louise is dan ook een echte ‘go-getter’. Geef haar een opdracht waar ze kan achterstaan, waar ze een intellectuele uitdaging aan heeft en ze is vertrokken, ze gaat er voor. Ze vaart daarbij haar eigen koers, ze weet wat ze wil. Ze heeft de meeste ervaring binnen het team die ze goed kan inzetten in de extra projecten die haar worden gegeven. Ze krijgt hiervoor de nodige erkenning en waardering van haar directeuren. Ze weten: ‘she gets the job done’ en dit appelleert op haar verantwoordelijkheidszin, haar idee over zichzelf dat ze het ook allemaal kan dragen. Dit beeld over zichzelf werd gecreëerd tijdens haar jeugd. Ze was de tweede oudste van 7 kinderen en zij was als een tweede mama, chauffeur, vertrouwenspersoon voor alle jongere kinderen. Hiermee wou ze vooral haar ouders ontlasten. Ze hield het huishouden mee draaiende en dat vond ze ook leuk. Ze bracht de youngsters naar het voetbal, volleybal of andere activiteiten. Ze deed dat wel even, geen probleem.
Die gedachte is nog steeds een drijfkracht, ik pak het er wel even bij, no problem, het is zo gebeurd. Daarom doet ze ook alles liever zelf, dan is het ook zo gebeurd, dat is het meest efficiënt. Dat ze hiermee het team in aangeleerde hulpeloosheid houdt, krijgt ze meer en meer door. Maar ze vindt het ook leuk om al die ballen in de lucht te houden en hierbij ook waardering en erkenning te krijgen van haar omgeving. Alleen op het thuisfront leidde dit wel eens tot spanningen met haar partner wanneer ze nog maar eens om 20u aan een online vergadering begon en ze niet mee de kinderen in bed kon steken. Ook bij haarzelf begon het meer en meer te wringen. Dit kon toch niet de bedoeling zijn. Het leuke ging er stilaan af of het woog in elk geval niet meer op tegen de inspanningen die ze er moest voor leveren en de opofferingen die ze ervoor moest doen. Haar harde werk begon meer en meer aan haar te knagen.
Afgelopen zomer heeft ze de impact van het drukke schooljaar op haar lichaam gevoeld. Haar lichaam was uitgerust na twee maanden vakantie. Ze voelde dat dit ‘normaal’ zou moeten zijn, zelfs wanneer ze aan het werk is: “ik zou me niet continu oververmoeid moeten voelen.” Ze had tijdens de zomervakantie het sporten terug opgepakt en dat deed haar heel veel deugd. Ze was fysiek uitgerust, maar ze keek op tegen terugkeren naar het werk:
“Ik ben twee maanden continu bij de kinderen geweest en heb geen moment voor mezelf gehad. Ik merk dat de kinderen niet graag naar de opvang gaan, dus heb ik ze meestal bij mij gehouden. Ondanks dat ik fysiek uitgerust ben, ben ik nog steeds mentaal leeg. Het lijkt alsof mijn vakantie nog moet beginnen en het nieuwe schooljaar staat terug voor de deur. Ik voel nu al dat als ik niet oplet, ik terug op die sneltrein terecht kom en dan ben ik weer vertrokken voor een vermoeiend jaar. Ik wil echt meer work-life balans gedurende heel het schooljaar en niet alleen tijdens de vakantie.”
1. Haar plek in het systeem
Het probleem begint met haar plek binnen het schoolsysteem. Het is een basisbehoefte van elke mens om zijn plek in het systeem te kennen. Haar rol is onduidelijk en wanneer je rol onduidelijk is, leidt dit tot frustratie en ongenoegen. Ze heeft een formele rol als leerlingenbegeleider. Daarnaast is ze aangeduid als trekker van de beleidscel gedrag en zorg. Binnen het team leerlingbegeleiders neemt ze bijgevolg de positie van ‘leider’ in, zonder het formele mandaat van leidinggevende. De collega’s stellen haar de meest operationele vragen, waar zij een beslissing over moet nemen. Op die manier wordt ze meer en meer belast met taken die haar geen energie geven, alleen maar energie kosten. Hierdoor komt ‘geven en nemen’ ook in disbalans. Een volgende aanleiding voor meer stress op het werk.
2. balans in geven en nemen
Louise doet deze coördinatie bovenop haar fulltime job als leerlingbegeleider. Er wordt geen tijd voorzien, noch krijgt ze een financiële waardering voor de extra inspanningen. De leerlingenbegeleiders komen uit verschillende campussen die eilandjes vormen binnen het team leerlingenbegeleiders. Zij investeert veel tijd en energie om er een groter team van te maken die gaan voor één visie, maar omdat het formele leiderschapsmandaat niet bij haar ligt, stroomt de energie vaak gewoon weg zonder duurzaam resultaat. Zij krijgt hiervoor de nodige schouderklopjes van haar directeuren, waar ze uiteraard heel dankbaar voor is. Maar ze voelt dat dit niet langer voldoende compensatie is voor de geleverde inspanningen.
3. Erbij horen
Iedereen wil erbij horen en psychologische veiligheid ervaren in het systeem waartoe men behoort. Via een tafelopstelling kwamen we erachter dat het voor haar niet duidelijk is bij welk team zij echt hoort. Door haar unieke positie als vertrouwelinge van haar campus directeuren en door een verantwoordelijkheid op te nemen die formeel bij de rol van de campus directeur hoort, stijgt ze op in de hiërarchie (vergelijkbaar met de rol die ze opnam in haar gezin van herkomst). In de realiteit staat op ze op gelijk niveau met haar collega leerlingbegeleiders, waar ze ook het liefst wil bij horen. Dit geeft spanningen en onduidelijkheid, waardoor er energie verloren gaat.
De onduidelijkheid in haar rol, haar echte plek in het systeem, de disbalans in geven en nemen en de onveiligheid van ‘nergens’ echt bij te horen, zorgen ervoor dat ze in stress zit tijdens het schooljaar. Of anders gezegd, door duidelijkheid te creëren in haar rol en het bijbehorend mandaat, kan ‘geven en nemen’ terug in balans komen en wordt ook duidelijk tot welk team ze behoort. Hierdoor kan ze haar stress level verminderen en kan de energie terug stromen.
4. Bestemming work-life balans
Hiervoor heeft ze het gesprek te voeren met haar directeuren. Het gesprek over wat ze wilt en niet meer wilt. Dit voelt oncomfortabel, want haar ‘magische beweging’ is om het allemaal wel even te regelen, om alle ballen in de lucht te houden en meer verantwoordelijkheid naar zich toe te trekken dan formeel bij haar rol hoort. Zo kennen ze haar ook en haar omgeving gaat het vreemd vinden als ze een andere Louise te zien krijgen. Dit schrikt haar wel wat af. Maar ze voelt als ze de moed kan opbrengen om dit gesprek ten gronde te voeren en vast te houden aan wat zij wilt, ze het schooljaar goed kan inzetten en ze haar work-life balans beter zal kunnen behouden, waardoor ze zelf veel gelukkiger gaat zijn en ook haar gezin.
Voel jij je na de vakantie ook niet uitgerust of zijn de batterijen ondertussen weer bijna leeg na enkele weken terug aan de slag te zijn? Neem contact op! Ik begeleid jou graag naar meer energie in je werk en in je leven.
Nu denk je wellicht dat er een verhaal komt over hoe ik vier keer promotie heb gemaakt, of van job ben veranderd. Nee hoor… het waren vier momenten waarop ik heel erg met mezelf geconfronteerd werd door een vraag of een inzicht. Ik leerde mezelf hierdoor beter begrijpen en ontdekte wat echt belangrijk was om mij gelukkig te voelen in mijn job. Heel vaak denken cliënten dat ze van job moeten veranderen en dat het daar beter wordt. Newsflash: je neemt jezelf mee, dus zonder enig zelfonderzoek van job veranderen, houdt het risico in dat je in net dezelfde situatie terechtkomt, zelfs nog erger… en dat wil je zeker niet! Soms heb Je eerst de context te omarmen vooraleer hem te kunnen loslaten.
1. Het ontdekken van mijn talenten en hoe ik deze kan inzetten in mijn WERK.
Lange tijd heb ik gedacht dat ik mij in mijn rol als HR manager anders moest voordoen dan wie ik echt was. Ik zag mijn rolmodellen uit de HR wereld met weinig empathie en op een afstandelijke manier met mensen omgaan. Ze schuwden daarbij het conflict en ontevreden medewerkers als gevolg, niet. Ik had het gevoel mijn empathie en mijn ‘harmonie’ te moeten ‘uitschakelen’ om het als HR Manager ‘goed’ te doen. Op een bepaald ogenblik, begonnen we bij Philips te werken met de ‘strengthsFinder’ van Gallup. Via dit assessment ontdek je wat jouw aangeboren talenten zijn. Het gedachtegoed van de strengthsfinder, is dat je meer productiviteit, zingeving en geluk kan ervaren als je kan werken vanuit je talenten en sterktes ipv te blijven focussen op het ontwikkelen van je verbeterpunten. Je kan je ontwikkelpunten wel een beetje bijschaven, maar je kan deze nooit tot een sterkte laten uitgroeien. Dit was een werkelijke openbaring voor mij. Mijn top 5 talenten volgens de StrengthsFinder, zijn:
Ipv te blijven vechten tegen mijn talenten ‘empathie’ en ‘harmonie’ als ware het grote nadelen in mijn functie, kon ik ze nu gaan inzetten om tot veel betere resultaten te komen als HR Manager. Het ontdekken van mijn talenten en vooral de wetenschap dat ik beter kan presteren als ik deze talenten kan inzetten in mijn job, zorgde voor een werkelijke ‘mindset shift’: Ik voelde mij ‘bevrijd’ uit een keurslijf van hoe het zou moeten zijn en ik kon zonder schroom mijn empathie en harmonie er laten zijn.
2. In welke mate de omgeving een match of een mismatch is met wat belangrijk is voor mij in een job.
Op een bepaald ogenblik in mijn carrière als HR Manager bij Philips liep ik enorm gefrustreerd rond. Ik werkte hard en veel en toch was het werk nooit ‘klaar’. Ik pleegde roofbouw op heel wat andere aspecten in mijn leven: ongezond eten, weinig bewegen, sociaal weinig fut om dingen te doen met vrienden of familie, etc… en de erkenning voor al dat harde werken, bleef uit. Ik werkte ondertussen bijna 10 jaar bij Philips. Eens veranderen van werkomgeving, zou wel goed staan op mijn CV. Tenslotte zou ik bij Philips ook niet op pensioen gaan. Ik begon te solliciteren en in dat proces ontmoette ik een HR manager (een oudere wijzere man) die mij de vraag stelde: “Wat denk je te gaan vinden bij onze organisatie wat jij vandaag bij Philips niet hebt? Misschien kan jij eens onderzoeken wat jij voor jouzelf kan veranderen om met de ‘frustraties’ om te gaan. Als ik jouw motivatie om te solliciteren beluister, zit het probleem niet zozeer in jouw omgeving en in jouw werkcontext, maar wel bij jouzelf!” Daar zat ik dan, ik wou van job veranderen en de betrokken HR man zei dat ik maar eens over mezelf moest nadenken. Maar hij had wel een punt. Ik werkte in een fantastische omgeving met veel vrijheid en autonomie, met ongelofelijk veel kansen tot groei en ontwikkeling. Allemaal aspecten die ik super belangrijk vind om mij goed te voelen in mijn job. Ik heb zijn wijze raad ter harte genomen en ben niet verder op zoek gegaan naar een omgeving die beter bij mij zou passen en ben op zelfonderzoek gegaan.
3. De relaties waarin ik mij erger, zeggen meer iets over mij dan over hen.
Vanuit mijn talenten die ik ontdekt had en ook de nood om mezelf wat meer te voeden op vlak van mijn vakkennis, startte ik met een opleiding tot gecertificeerde coach. Tijdens één van mijn persoonlijke coaching sessies met de trainer/coach vertelde ik vanuit groot slachtofferschap over mijn toch wel heel waardeloze leidinggevende die mij niet apprecieerde, zijn verantwoordelijkheid niet opnam, etc… Mijn coach repliceerde heel liefdevol op mijn verhaal: “Jouw leidinggevende is jouw grootste leermeester! Jij zou dankbaar moeten zijn dat hij op jouw pad is gekomen”. Ik was in shock, had zij niet goed geluisterd naar wat ik net verteld had? Begreep zij mij nu niet? Ze bleef met de glimlach naar mijn verbazing kijken en herhaalde de vraag: “Wat kan jij van jouw leidinggevende leren?” “Niks” antwoordde ik, “helemaal niks… zo wil ik niet worden”. “Nee zo wil jij niet worden, zal ook niet lukken en is ook niet het doel. Waar is hij erg goed in, waar jij misschien iets kan van leren?” vroeg ze. Na enige weerstand bij mezelf overwonnen te hebben om ook maar over die vraag na te denken, antwoordde ik: “hij kan heel goed zaken relativeren en loslaten, er zich niet ‘verantwoordelijk’ voor voelen”. En toen viel het ‘kwartje’… ja ik kan dat moeilijk, ik voel mij voor alles verantwoordelijk en misschien is dat niet zo. Misschien kan ik leren mij wat vaker niet ‘verantwoordelijk’ te voelen en de zaken wat meer los te laten. Er ging opnieuw een wereld voor mij open. De wereld van het loslaten en toch nog ok zijn met jezelf: ik werkte mezelf niet langer te pletter om een project af te krijgen of de veelheid van ballen in de lucht te houden. Ik zei regelmatig “nee, dat kan er niet meer bij, tenzij we andere prioriteiten stellen”. En weet je wat het gekke effect hiervan was: er was niemand die merkte dat ik ‘s avonds mijn laptop niet meer opensloeg, tenzij mijn huisgenoten die het wel een welgekomen verandering vonden dat ik wat meer bij hen aanwezig was ipv bij het werk. Er was niemand die opmerkingen maakte dat ik niet goed bezig was. Integendeel, ik kreeg een aanbod tot promotie. Dit terwijl ik nog nooit zo weinig gewerkt had in uren uitgedrukt, wel te verstaan, want ik was veel productiever, gelukkiger en zette een veel fijnere energie neer bij mijn collega’s.
4. Omarm de context, alvorens te beslissen van job te veranderen
Ipv uit mijn omgeving te vluchten, heb ik mijn omgeving ‘omarmd’ en er de lessen uit getrokken die ik te leren had. Dit lag voornamelijk bij mezelf. Door dit grondig te doen, er de tijd voor te nemen en te onderzoeken wat ik nodig had om op lange termijn gelukkig te zijn, kon ik met een diep innerlijk weten de beslissing nemen om uiteindelijk mijn eigen weg te gaan als zelfstandig coach. Ipv te vluchten of met grote frustraties te vertrekken, ben ik kunnen gaan in een goede verstandhouding. Ik heb dat hoofdstuk op een zeer mooie manier kunnen afsluiten. Ik ben daar tot op vandaag heel dankbaar voor, alsook voor al de mooie kansen en groeimogelijkheden die ik bij Philips gekregen heb.
Loop jij ook met frustraties rond op professioneel vlak en kan je er niet helemaal de vinger opleggen? Wil jij meer inzicht in hoe jouw werk bij jouw talenten past? Of je in de juiste werkomgeving zit? Hoe de relaties met collega’s en leidinggevenden jou energie geven of juist veel energie kosten?
Schrijf je in en ga op ontdekking waar het schoentje ‘echt’ wringt. Tijdens deze gratis online mini workshop geef ik jou praktische handvaten en inzichten mee, die ervoor zorgen dat jij energievol in je werk kan blijven staan en die een antwoord zullen bieden op de vraag ‘moet ik blijven of zal ik weggaan’?
DATUM: Donderdag 6 mei om 19u00
PRIJS: Helemaal gratis
FORMULE: Webinar
2020 was het jaar van afstand nemen en loslaten. Afstand nemen van het ‘normale’ leven en van elkaar. Loslaten van ‘het op voorhand plannen maken’. Voor sommigen onder ons ook het afscheid nemen van onze naasten of het verplicht moeten stopzetten van onze passie en broodwinning. Het kompas voor ons leven van morgen, is gebaseerd op het ‘voortschrijdend inzicht’ van vandaag. 2020 was ook een jaar van omarmen. We genoten van de rust en de stilte. We herontdekten de positieve effecten van wandelen, van de natuur, van het ‘niets’ doen en van het genieten met je gezin.
2021 wordt het jaar van de hoop: de redding is nabij, we krijgen terug perspectief op de komst van een normaal leven en voor veel van de zelfstandigen en ondernemers onder ons, een vooruitzicht op terug kunnen doen wat we met veel passie en liefde willen doen. We zijn er klaar voor!
Ook voor mij is 2020 een jaar van loslaten en omarmen geweest. Het loslaten van een opdracht waar ik met hart en ziel voor gewerkt hebt. Loslaten dat het niet zo is gelopen zoals ik zelf gewild en gehoopt had. Het omarmen van het traject dat we samen hebben afgelegd, van de mooie resultaten die we hebben neergezet en de fijne vriendschappen die eruit voort zijn gevloeid. Het omarmen van mijn aandeel in het proces zodat ik hieruit kan leren en groeien als mens en het loslaten van het aandeel van de opdrachtgever zodat ik niet langer verantwoordelijkheid draag voor iets wat niet van mij is. Op die manier kan er energie vrijkomen voor de toekomst.
Laat het gewoon los, zeggen we. In de realiteit houden we vast. Aan een gewoonte, een comfortzone, een beeld van onszelf of de ander, een herinnering, een oude pijn, een diepgewortelde overtuiging, een verslaving, etc… Loslaten is lastig, ook al ervaren we ‘last’ van datgene waaraan we vasthouden. Die last vinden we minder erg dan de last van het loslaten. Je voelt een grote angst om datgene wat je al heel lang bij je draagt, los te laten. Je kan je niet voorstellen wat dat zou kunnen betekenen. Soms is het zelfs een zwart gat, blanco, er lijkt niets te zijn als je datgene wat je al zo lang gelooft over jezelf, loslaat.
In deze blog vind je vijf magische rituelen die jou helpen bij het loslaten wat jou niet langer dient en wat de energie blokkeert. Rituelen die inzicht brengen in de positieve zaken en de geleerde lessen, zodat de energie terug kan stromen. Niet zomaar een pagina omslaan of een muur optrekken, maar energetisch transformeren zodat je terug in je kracht kan komen. Om los te laten, moet je eerst verantwoordelijkheid nemen en met mildheid naar jezelf kunnen kijken. Neem voor elk van de rituelen even de tijd om het stil te maken, bij jezelf te komen, reflecteer over de vragen, pak er pen en papier bij en schrijf je gedachten en gevoelens neer.
1. De vier vragen die je leven veranderen
In plaats van hopeloos de wereld proberen aan te passen aan je gedachten over ‘hoe het zou moeten zijn’, ga je met deze vier vragen je gedachten onderzoeken en toetsen aan de realiteit. Door de realiteit te aanvaarden zoals deze is, kunnen we vrijheid en vreugde ervaren. Wanneer een cliënt het moeilijk heeft een gedachte over iets of iemand los te laten, leg ik hem graag de vier vragen van Byron Katie voor. Bijvoorbeeld bij de beperkende gedachte: als ik de confrontatie aanga met mijn collega, gaat hij mij niet meer leuk vinden of ‘ik ben niet goed genoeg’,… Vul voor jezelf maar in!
2. Ho’oponopono, het Hawaiiaanse vergevingsritueel
– Luc Bodin –
Een van de belangrijkste oorzaken van niet kunnen loslaten, is dat we niet kunnen vergeven. We houden vast aan onze boosheid tav onze ouders die er niet genoeg waren voor ons als kind, onze (ex)partners die nooit luistert, een collega of leidinggevende die iets verkeerd gezegd of gedaan heeft. Ook ten aanzien van onszelf omdat we iets gedaan waar we niet trots op zijn of waarvoor we ons schamen. Hierdoor blijft de energie vast zitten. In de Hawaiiaanse cultuur is vergeving essentieel. Het doel van Ho’oponopono is om jezelf te bevrijden van alles wat je hindert in je leven of wat voor jou een bron van pijn, last of lijden kan zijn. Het is goed om alles, hoe onbeduidend ook, met een gevoel van dankbaarheid, vergeving, bescheidenheid en liefde te verwelkomen. Het ritueel bestaat uit vier simpele zinnen
dit is in essentie het herkennen van je eigen aandeel in het conflict, de spanning, etc… (ipv de verantwoordelijkheid bij de ander te leggen, wat het ego het liefste doet)
jezelf vergeven, is weg naar liefde en bevrijding
(het ego vind het lastig om een fout toe te geven)
dankbaarheid voelen voor het feit dat het probleem, de situatie zich heeft voorgedaan en je er nu door kan leren en groeien.
door vanuit liefde, ipv vanuit oordeel te kijken naar de moeilijke situatie en jezelf, kan de energie terug stromen.
Het kan op allerlei momenten toegepast worden om de positieve energie te behouden. Stel, je hebt een discussie gehad met je partner, dan voel je de emotie die erbij hoort en zeg je de zinnen tegen jezelf. Het mooie aan dit ritueel, is dat je op een compassievolle manier verantwoordelijkheid opneemt voor de zaken die zich manifesteren in je leven ipv in de ‘slachtofferrol’ te kruipen. Vergeven zorgt ervoor dat trots en ego plaatsmaken voor positieve energie. Door onszelf liefde en vergiffenis te schenken, worden onze problemen verleden tijd en kunnen we innerlijke rust vinden.
3. Hartcoherentie: dankbaar ademhalen
Dit is één van mijn persoonlijke favorieten, en pas ik elke dag toe. Omdat het zo simpel is. Ademhalen is, de energie doen stromen. Hartcoherentie ademhaling is een bewezen techniek om stress te reduceren. Bij stress gaat onze hartslag omhoog en vertoont deze een incoherent patroon. Hierdoor wordt de negatieve emotionele ervaring zoals boosheid, wrok, irritatie versterkt. Omgekeerd, zal een meer coherent, stabiel, golvend patroon van het hartritme dat zich tijdens positieve emoties vormt, het tegenovergestelde effect geven – het versterkt positieve gevoelens en emotionele stabiliteit. Dit betekent dat als je leert om je hartritme coherenter te maken door je ademhaling en positieve gevoelens en emoties op te roepen, je niet alleen lichaam en geest voedt, maar je ook een duidelijk effect krijgt op hoe we denken, voelen, presteren en interpreteren.
Neem elke dag 3 keer min 5 minuten – 10 minuten de tijd om hartcoherentie te trainen, eventueel met de inner balance app. Denk aan de moeilijke situatie en ga bewust ademhalen met een glimlach op je gezicht (alleen dat al doet je anders voelen en kijken naar het probleem). Focus je aandacht op je hart, visualiseer het inademen van liefde, vrede, vrijheid, dankbaarheid, compassie, etc… datgene wat jij op dat moment nodig hebt. Voel wat er verandert in je lichaam en in je gedachten.
4. Transformational Presence
– Alan Seale –
Soms zit je vast in een moeilijke situatie, eentje die al je energie vreet, de situatie is zo overweldigend dat je gewoonweg niet kan loslaten, ook niet met de drie voorgaande rituelen. Bijvoorbeeld bij een vechtscheiding, waarbij je partner alles uit de kast haalt om je helemaal naar beneden te halen, een ontslag wat je niet had zien aankomen en waar je helemaal ondersteboven van bent. Doorloop deze vijf stappen om meer inzicht te krijgen en in beweging te komen, om meer helderheid te krijgen in wat jou te doen staat als volgende stap:
Neem die stap en ga terug naar stap 1.
5. Wat zou liefde doen?
Tot slot, de meest simpele en een heel doeltreffende omdat ze de essentie van de vier voorgaande rituelen, samenvat. Loop je ergens tegenaan wat jou maar niet loslaat, wat jouw energie vreet, stel jezelf de vraag: ‘wat zou liefde doen?‘ en voel gewoon wat er in je opkomt, wat er mogelijk is vanuit die gedachte. Wat kan er ontstaan en hoe kan de situatie ‘ontmijnd’ worden vanuit liefde voor jezelf, de ander, etc…
Tot zover de magie voor dit jaar. En zoals steeds bestaat er niet echt een ’toverstok’ en ‘you have to do the work‘ om echt verandering te voelen en te zien. Als je de rituelen doet als een mentaal trucje zal het weinig effect hebben en kan je deze blog als ‘onzin’ klasseren. Als je echt op innerlijke ontdekkingsreis van je gevoels- en gedachtenwereld gaat, zal je een nieuwe blik op de realiteit ontdekken. Misschien net wat je nodig hebt om met volle energie 2021 in te gaan! Veel succes!