Een nieuw jaar, nieuwe voornemens, nieuwe intenties, nieuwe doelen… en drie weken later schiet er niks meer van over.
En omgekeerd hoe kan het dat mensen ineens een klik kunnen maken en heel erg gedreven zijn om hun doelen te bereiken? En wat kan je hiervan leren?
In deze blog licht ik de vijf belangrijkste redenen toe waarom je blijft vastzitten in het gevoel geleefd te worden i.p.v. jouw doelen en intenties te realiseren. En in de volgende blog geef ik jou de vier stappen om te evolueren van ‘overwhelm naar focus en balans’ in je leven.
1. Je hebt slechts een vaag doel voor ogen, of je hebt er teveel of je doelen zijn te groots.
Misschien zeg je wel in 2022 wil ik gezonder leven, maar wat dit precies betekent daar heb je geen beeld bij. Je hebt het doel verder te concretiseren in wat gezonder leven voor jou precies betekent: gaat het om beweging, gezond eten, op tijd gaan slapen, minder werken, etc…
Een tweede probleem, is dat je teveel ineens wilt: je wilt gezonder leven en je bedenkt voor jezelf om meer te gaan sporten, te gaan lopen en zwemmen, en ook nog yoga te beoefenen, te koken volgens een of andere dieetgoeroe en ook nog te gaan mediteren…. Je had voordien al een druk leven waarin je moeilijk tijd kon vinden, dus forceer jezelf niet in alles in één keer te willen aanpakken…
Tot slot, een te groot doel: je wil gezonder leven en je stelt jezelf als doel om terug te komen op je gewicht van toen je 20 was en dit ook nog eens binnen een korte tijdsspanne. Je zet jezelf hiermee gigantisch onder druk, waardoor je gaat blokkeren. Hierdoor blijft het een berg waar je maar niet overheen geraakt waardoor je al opgeeft vooraleer je goed en wel begonnen bent.
Kortom het gebrek aan focus in je doelen zorgt ervoor dat je ruimte geeft aan anderen om het voor jou in te vullen. Als jij niet concreet weet wat je wilt, zullen andere jouw tijd en energie met veel plezier innemen. Je kinderen, je partner, je ouders, je vrienden, allerlei verzoeken van buitenaf die hierdoor meer prioriteit krijgen dan jouw doelen. In the end heb je misschien wel heel veel gedaan, maar ervaar je geen voldoening en zingeving want je hebt te weinig in jouw doelen die jou op lange termijn gelukkig maken geïnvesteerd.
2. Onder druk van de dagelijkse realiteit, herval je al snel in oude gewoontes.
Stel je voor dat je jezelf tot doel gesteld hebt om in 2022 een boek te schrijven en te publiceren. Dit zal van jou vereisen dat je tijd en ruimte reserveert om hieraan te werken en dit betekent ‘nee’ zeggen tegen afleiding vanuit je omgeving. We worden snel verleid om toch JA te zeggen tegen dat leuk uitje met familie en vrienden ipv achter je pc te gaan zitten schrijven of het voelt comfortabeler om toch nog een paar uur te Netflixen, dat boek, daar beginnen we morgen aan…
Of we durven niet ‘nee’ zeggen tegen onze omgeving omdat we ons schuldig of egoïstisch voelen als we onze persoonlijk doelen prioritair maken boven het invullen of reageren op behoeften van anderen. We zeggen ja om het conflict of de spanning te vermijden.
Onder druk van de dagelijkse realiteit offeren we datgene wat we echt willen op, vanuit een automatische piloot , voor iets wat nu gemakkelijk en comfortabel voelt.
3. Je geraakt ontmoedigd door gebrek aan steun van onze omgeving of door je eigen innerlijke stem.
Wanneer we duidelijkheid hebben over wat we willen en klaar zijn om hier volop voor te gaan, ervaren we niet zelden weerstand vanuit onze omgeving. Jouw omgeving doet dit niet noodzakelijk met de intentie om jou naar beneden te halen of jou weg te houden van jouw doelen. Ze projecteren hun eigen ongemak, onzekerheid en misschien wel hun eigen verborgen verlangens op jou.
Of je hebt vooral last van je eigen innerlijke kritische stem die je hoofd volpraat met twijfels over jezelf en over de haalbaarheid van je doel. Jouw eigen mindset is de grootste hinderpaal voor het realiseren van je project.
4. Je bent teveel gericht op wat je zal HEBBEN eens je doel bereikt is, i.p.v. wie je vandaag, morgen en overmorgen dient te ZIJN om je doel te bereiken.
‘Jij lijkt door het leven te walsen, Twiggy’. Dat zei een vriendin tegen mij. Het klonk bijna als een verwijt dat het mij goed gaat. Alsof ik voor het geluk geboren ben, zo leek ze het wel bijna te willen stellen. Maar dat is niet zo vanzelfsprekend, het is een resultaat van een jarenlange zoektocht naar binnen en niet altijd zo blij zijn met wat je daar vindt. Daar verantwoordelijkheid voor opnemen door ermee aan de slag te gaan in mijn dagelijks leven. Telkens opnieuw bewust kiezen om te groeien, aan mezelf te werken en hierin soms keuzes maken die anderen niet zo leuk vinden.
Het is een beetje zoals: iedereen wil miljonair zijn, maar als het erop aan komt om de dingen te doen en laten om een miljonair te worden, dan vinden we dat al direct veel minder leuk… we blijven liever met de lotto spelen en hopen op het grote lot!
Wil je bepaalde doelen bereiken in je leven, zoals bijv meer innerlijke rust ervaren, dan zal je zaken moeten loslaten, ‘zoals je gelijk willen halen in situaties’ of ‘je druk blijven maken over zaken die je toch niet kan beïnvloeden’.
Dit vraagt oefening, bewustwording en werken aan jezelf en dat brengt me bij de laatste oorzaak voor het niet realiseren van je doelen in je leven en het gevoel hebben geleefd te worden.
5. Niet motivatie, maar consistentie en discipline zijn jouw sleutel naar innerlijke rust, vrijheid of geluk.
Ik ben niet elke ochtend even gemotiveerd om mijn yogamat uit te rollen of om een rondje te gaan joggen… of om te werken aan mijn social media strategie (ik vrees dat laatste al helemaal niet). Dus als je rekent op een continu gevoel van motivatie om je doelen te bereiken, dan wordt het moeilijk.
Piano spelen, in flow geraken van je pianospel en de muziek die je er kan mee produceren, komt maar na vele uren oefenen en steeds sterker te worden in je vaardigheid. Niet van elke keer te wachten tot je je gemotiveerd voelt om piano te gaan oefenen.
Dit zijn de vijf belangrijkste redenen waarom je blijft vastzitten in een gevoel van geleefd te worden. Waar heb jij al eens last van? En hoe pak jij dit aan?
In de volgende blog doe ik de vier stappen uit de doeken die jou van overwhelm naar meer focus en balans in je leven brengen.
Afgelopen weekend hebben we onze kerstboom gezet, het is al 20 jaar dezelfde boom, een grote boom, geen echte. Daar hebben we bewust voor gekozen, een éénmalige investering die jaren meegaat en weinig vuil genereert. De heerlijke dennengeur fantaseren we erbij. Onze kerstdecoratie is ondertussen vintage. Goedkope, plastieken kerstballen want onze twee kittens hadden er maar al te graag hun speelgoed van gemaakt indertijd. Mijn man die fan is van alles wat op elektriciteit werkt en licht geeft, had de verlichting gekozen. Een beetje kitcherig paars/blauw (vraag maar aan onze buren die hebben er dikwijls genoeg mee gelachen). Ondertussen zijn we overgeschakeld op meer sfeervolle witte lichtjes. We zijn elk jaar wel blij met onze boom. Kerstmis is ondertussen een echte hype geworden, mede onder invloed van corona. We blijven binnen in onze bubbel en we maken het extra gezellig met kerstdecoratie, lichtjes en kaarsjes in deze uitdagende tijden.
Al een aantal jaren had ik mij voorgenomen om het met Kerstmis wat gezelliger te maken in huis en eens wat nieuwe kerstdecoratie aan te schaffen. Met als doel: ook bij ons een boom zoals in de boekskes! Maar om één of andere reden kwam het er maar niet van… elk bezoek aan de decoratiewinkel eindigde met een lege mand of juist één stuk dat zodanig in solden stond, dat ik het echt niet kon laten staan. Vol verwondering keek ik naar de volgeladen winkelkarren met allerlei mooie spullen die de mensen hun huis Christmasproof gingen maken. Ik zag de taferelen voor mij: gezellig samen versieren van de boom en het zoeken van een geschikte plek voor elk kerststuk. Ik vroeg me telkens af, hoe kunnen zij dat toch betalen? Zo elk jaar met de nieuwe trends meegaan? Hoeveel kerstversiering nemen ze mee, waar gaan ze dat allemaal zetten… ? Voor mezelf was de conclusie iedere keer: ik ga mijn kerstversiering toch nog maar een jaartje gebruiken, uiteindelijk is het toch best wel ok zo.
Maar dit weekend ging het anders zijn! Vol goede voornemens zei ik tegen de meisjes: kom laten we eens gaan kijken naar de kerstafdeling in de Unikamp (dé lokale winkel voor alles wat huishouden, decoratie en speelgoed is). Ik was er helemaal klaar voor en daar stond ik weer, zoekend naar de goedkoopste kerstballen en geurkaarsen. Ik had ze in mijn mandje gelegd, er terug uit gehaald, ze vervangen door nog goedkopere kerstballen. Ik bleef met een slecht gevoel rondlopen en plots dacht ik ‘jeeeeezus, waarom kan ik nu niet als normaal welgestelde vrouw met een eigen inkomen’ gewoon wat nieuwe kerstversiering kopen voor ons huis, zonder daar een half uur over te moeten piekeren? Het is gewoon wat kerstversiering en wat geurkaarsen, meer niet…
En toen besefte ik, telkens ik naar de winkel ga en ik iets van woondecoratie of ‘hebbedingetjes’ (spullen die weinig nut hebben, maar gewoon mooi zijn in huis) wil kopen voor mezelf, heb ik mijn vertrouwde overtuiging uit het verleden bij: Ik heb hier geen geld voor. Ik betrapte mezelf op hoe vaak ik deze gedachte had daar in de winkel… waardoor ik quasi nooit met iets buiten ga, wat niet nuttig is om te gebruiken zoals een huishoudtoestel. Iets wat ik echt nodig heb.
Ik heb ook nooit begrepen hoe mensen naar de Ikea kunnen gaan en een kar vol laden met spullen die ze niet nodig hebben, maar die natuurlijk wel hun huis mooi aankleden en gezellig maken… bij mij lijkt er al geen plaats meer in de kast of op de kast voor nog meer spullen en het is al zo snel een rommel en dan nog, het kost allemaal zoveel geld, ‘ik kan dat niet betalen…’
De ongeschreven regels uit je gezin van herkomst
Wij hebben daar geen geld voor, is een zin uit mijn gezin van herkomst. Die heeft mij geleerd zuinig om te gaan met mijn geld en goed te sparen. Anderzijds heeft die mij ook geleerd dat ik niet zomaar, louter en alleen voor mijn eigen plezier spullen mag kopen. Daar moet iets tegenover staan: eerst hard werken, eerst goed gespaard hebben en dan pas mag je geld uitgeven, maar liefst aan iets wat echt nodig en nuttig is. Je moet ook aan later denken en niet zomaar je geld uitgeven.
Deze overtuiging is er nog altijd bij wanneer ik naar de winkel ga. Dus ik kan heel moeilijk nutteloze, maar mooie spullen kopen voor mezelf, want mijn innerlijke stem zegt dat wij daar geen geld voor hebben. Maar natuurlijk is deze overtuiging absurd, ik kan mij best nieuwe mooie kerstversiering veroorloven, maar mijn beperkende overtuiging is hardnekkig en dus lukt het mij maar moeilijk… (en het gekke is, in een kledingwinkel heb ik geen last van deze gedachte 😊)
Deze ongeschreven regels uit je gezin van herkomst heb je geïnternaliseerd en ze zijn jouw waarheid, volgens dewelke je leeft. Als een automatische piloot sturen ze jouw gedrag. Doorheen de jaren, ga je je losmaken van sommige regels. Soms gaat dat makkelijk, soms houden ze jou in hun macht. Laat je ze los, dan kom je in een schuldgevoel terecht waardoor het moeilijk is om je eigen gevoel te volgen (tegen de stroom in).
Wat zijn de ongeschreven regels van jouw gezin van herkomst?
Hoe bepalen deze vandaag nog hoe jij de dingen doet? En vind je deze ongeschreven regels leuk? Wat hebben ze jou gebracht? En waarin beperken ze jou? Hoe zorgen ze ervoor dat je erbij hoort bij je gezin van herkomst? En hoe zorgt leven volgens andere regels ervoor dat je risico loopt om uitgesloten te worden uit je familie?
En straks aan de kersttafel bij jouw ouders, grootouders of schoonouders, is de plek bij uitstek waar de spanningen voortkomend uit deze ongeschreven regels hoog kunnen oplopen. Want plaatsnemen aan de kersttafel, is middenin je familiesysteem gaan zitten.
Loop jij tegen de ongeschreven regels van je gezin van herkomst aan? Wil jij je voorbereiden op een echte vreedzame kerst en niet verstrikt raken in familiale spanningen aan de kersttafel?
Schrijf je dan nu in voor een éénmalige en unieke online mini workshop: Meer begrip, rust en gezelligheid aan de kersttafel. Max 8 deelnemers op maandag 20/12 van 19u-20u
Of Neem contact op!
Samen ontrafelen we de ongeschreven regels, hoe ze jou vandaag beïnvloeden, welke een hulpbron zijn voor jou en van welke je misschien wat minder wilt gaan volgen…
En wat mijn kerstversiering betreft, ik ga het volgend jaar nog eens proberen 😂
Dat is een vraag die ik regelmatig krijg van vrienden, familie, cliënten. Elke ochtend rol ik om 6u mijn yogamat uit, nadat ik eerst een glas water heb gedronken en onze twee katten, Suske en Wiske, eten heb gegeven. Als je zelf katten hebt, weet je dat dat jouw enige echte prioriteit is in de ochtend 😉. Nadien rol ik mijn yogamat uit, bij voorkeur buiten in de frisse buitenlucht. De katten komen na het eten mee even hun spieren rekken en strekken op mijn mat, ze doen een downward dog, gaan in een cat crawl van holle naar bolle rug en zetten zich al krabbend af in mijn yogamat, een uitlaatklep voor hun spanningen en frustraties. Ze maken de yogamat tot hun ‘veilige plek’, bakenen hun terrein af en ze geven een signaal aan de buurkatten dat ze moeten wegblijven. Vervolgens beginnen ze zich te wassen of leggen ze zich in shavasana. Maw, pretty much my own morning yoga routine:
1 De yogamat, een plek waar ik mijn spieren stretch, mijn fysieke welzijn een boost geef
2 Een veilige plek om te voelen wat er in mijn lichaam te voelen is, adem te halen, spanningen los te laten en mijn emotionele energie te laten stromen
3 Waar focus en intentie voor de dag worden gezet in rust ipv mijn dag te beginnen in hectiek met mails, berichten, social media, etc… Door dit yogaritueel te koppelen aan mijn focus, programmeer ik mijn frisse brein op wat echt belangrijk is voor mij.
4 En tot slot, een dagelijks ankerpunt, een kort meditatiemoment, een reflectie op mezelf en of ik nog gealigneerd ben met mijn waarden. Hierdoor creëer ik een houvast om dichter bij mezelf te blijven en bij wie ik echt wil zijn.
1 Ik start met hartcoherentie ademhaling gedurende10 min met behulp van de inner balance app, waarbij ik mij richt op een intentie voor de dag: innerlijke rust, focus, etc…
2 Vervolgens, losmaken van nek en schouders en brughoudingen voor versterking van mijn onderrug (zittend beroep)
3 Drie energy flows om mijn lichaam wakker te maken en op te warmen
4 Drie zonnegroeten, krijger posities en planken voor de versterking van mijn core. ‘Claiming my space’ houdingen (ik weet niet wat de yoga termen zijn, maar dat is voor mij de intentie achter de houdingen)
5 Afronden van de yogaflow met een laatste stretch en herhaling van mijn intentie.
Maak jij hier echt elke morgen tijd voor? Ja, toch bijna elke ochtend. Het kan al wel eens gebeuren dat ik heel vroeg bij een klant moet zijn en ik dus niet nog extra vroeg opsta. Accepteren wat er is, is de kern van de yogafilosofie, dus ik accepteer dat het mij soms niet lukt of dat ik een baaldag heb, ook dat is ok.
Zaterdagochtend, 6u30, ik sta op, het is nog donker. Heerlijk warm voor de tijd van het jaar. Ik gooi het schuifraam open, adem de frisse lucht in en rol mijn mat af, zitten en ademen, helemaal in je lichaam gaan en voelen. In de verte hoor ik het verkeer op gang komen, een haan die kraait, de duiven die kirren en de ekster die schettert. Ik zit, ik luister, ik neem waar en adem. Mijn yogavriend, Herrie de kater, komt bij me zitten, hij vraagt om aandacht en om achter zijn oren te krabben. Ik laat het gebeuren en geef hem al de krabjes die hij nodig heeft. Hij vlijt zich neer tegen mijn benen, ik maak mijn lichaam wakker, kom zachtjes in beweging en laat de energie stromen. Herrie houdt het voor bekeken. Focus, in je kracht, heerlijk om vanuit die energie doorheen de asana te ademen. Afgeleid naar mijn ’to do’ lijstje, ik wankel en val om, mijn anker even weg. Geruststellend, daar is mijn ademhaling terug. De hemel is ondertussen helblauw, ik groet de zon en dan… shavasana. Focus en energie voor de dag, het schuifraam gaat open, de kindjes zijn wakker, nog even samen op de yoga mat, babbelen en genieten, mijn favoriete yoga pose.
We hebben wel tijd om minuten (of uren) lang te scrollen op social media of om te netflixen, dus het tijdsargument is een beetje flauw. Je hebt wel tijd, maar je maakt er geen prioriteit van. Nochtans kan 10 minuten per dag, een paar yogahoudingen, bewuste ademhalingen, aandacht geven aan je lichaam al een nieuw perspectief bieden of beweging brengen, daar waar je na een uur Netflixen, je meestal wel gerust hebt, maar je je niet ‘uitgerust’ of ‘verfrist’ voelt. Een korte yogaflow doen, kan wel dat ‘energizing’ effect hebben.
Eenmaal je met yoga begint, besef je al snel dat het niet gaat over de yogahoudingen perfect uitoefenen of je benen in je nek kunnen leggen. De essentie is de intentie van de yogahouding neerzetten. Voelen wat jouw fysieke grenzen zijn, oefenen in accepteren wat zich aandient in een yogahouding, luisteren naar wat jouw lichaam jou vertelt, waar je spanningen vasthoudt en wat dit zegt over jouw dieperliggende emotionele, mentale en spirituele (gebrek aan) flexibiliteit, is wat een daily yoga practice jou kan brengen.
Het beeld van hippie achtige figuren die in een kring mantra’s zingen, was mijn grootste drempel om een yogastudio binnen te wandelen. Op zoek gaan naar de juiste yoga teacher met de voor mij juiste yoga energie was daarop het antwoord. Bevragen, recensies lezen en lessen uitproberen om te ontdekken wat voor jou werkt. In elk geval heb ik hierdoor geleerd dat yoga niet zweverig hoeft te zijn, maar het wel kan zijn en dan ga je verder op zoek naar iemand die de spirituele yogalessen kan neerzetten in een eigentijds kader wat werkt voor de nuchtere professional.
Welke yoga past bij mij? Wat heb ik juist nodig? Ook hier is het beste antwoord, probeer, ga op onderzoek, overleg met je yogateacher waarom je precies yoga wil doen, wat je belangrijk vindt en waar je eventuele ongemakken ervaart. Jouw yogateacher kan samen met jou een yogavorm vinden die het beste aansluit bij wat je nu nodig hebt. Eens je gestart bent, zal je merken dat ook dit evolueert met de tijd.
Denk jij eraan om te starten met yoga?
Dan is de gouden tip dus ‘gewoon proberen‘.
Ben je op zoek naar inspiratie, tips of een duwtje in de rug?
Luister naar de podcastepisode yoga voor de professional van de podcastshow Energiek. In deze vierde podcast episode ga ik in gesprek met Ellen van Renterghem van yogastudio Viapura, mijn yogalerares. Zij brengt onder woorden wat yoga met je kan doen en hoe het kan bijdragen tot meer verbinding met jezelf, meer balans en energie, zodat je kan blijven rechtstaan in de stormen die het leven je brengt. Yoga ‘leven’ vergroot je veerkracht en brengt je dichter tot wie je in de kern bent. Geen zweverig gedoe, het vraagt ook de aardse realiteit van je agenda erbij te nemen en je tijd te herplannen volgens wat je nodig hebt. En hoe doen andere drukke professionals dat? Yoga inplannen in hun drukke schema? Wanneer doen ze het, hoe vaak doen ze het en hoe zijn ze ertoe gekomen? Je ontdekt het allemaal in deze episode over wat yoga kan betekenen voor de drukke professional. Veel luisterplezier!
Wat de confrontatie haar brengt, weet ze dieperliggend al, rationeel kan ze zelfs de stappen bepalen die ze te zetten heeft, maar emotioneel blokkeert ze, ervaart ze zelfs lichte paniek want ‘wie is ze nog’ als ze die situatie (stuck state) waar ze al jarenlang in vastloopt, aanpakt? Als ze de identificatie met ‘zij bij wie iedereen terecht kan, die alles regelt, die sterk is, die steeds klaar staat, die nooit nee zegt, zichzelf altijd opzij schuift, etc…’ meer en meer loslaat om echt gelukkig te worden en rust te vinden.
Verantwoordelijkheid nemen, betekent ‘schuld’ toestaan in het anderen teleur te stellen, in het kiezen voor jezelf op tijd en stond. Maar daar hoef je je niet schuldig over te voelen, dat is nodig om de energie te kunnen blijven delen, die je wilt delen met jouw omgeving en te kunnen zijn wie je echt wilt zijn. Dit vraagt een ‘opoffering’ van oude gewoonten en het toestaan van discomfort op korte termijn om op de lange termijn echt gelukkig te zijn.
Werken aan jezelf is niet comfortabel, dat betekent een spanning aangaan, dingen anders doen dan je gewend bent van te doen. Daar gaat jouw omgeving niet noodzakelijk blij mee zijn. Wanneer je altijd de brave, loyale dochter bent geweest die nooit tegensprak en je begint nu meer en meer op te komen voor je mening of je spreekt je ouders tegen, dan is dat even wennen voor hen. Geef ze tijd, je had zelf ook tijd nodig om te wennen aan die nieuwe versie van jezelf 😉
Werken aan jezelf kan confronterend zijn, maar mijn ervaring is dat de coachees zich nadien veel lichter voelen. Ze krijgen terug perspectief en zien opties, waar voorheen een donkere tunnel zonder licht aan het einde was. Ik hoor uitspraken als ‘ik voel me meer in harmonie, rustiger en ik weet wat mij te doen staat’. Er is terug contact met diep verborgen hulpbronnen, talenten en een innerlijk kompas wat de richting wijst.
Ook voor mij werkt het zo: de confrontatie wil ik liefst vermijden want het dwingt om stappen te zetten of de situatie te aanvaarden zoals ze is als ik er niks wil aan doen, maar tegelijkertijd geeft deze confrontatie me kracht om de toekomst met vertrouwen in te gaan. En telkens wanneer ik vastloop of dreig vast te lopen, schakel ik mijn coach of therapeut in.
“Ik heb schrik om het traject aan te vatten”, vervolgde ze, “want dan moet ik veranderen.” Soms denken mensen dat ik magische krachten bezit, alsof ik een toverstaf heb, waarmee ik maar hoef te zwaaien en het is gefixt: je bent ‘veranderd’. Soms zijn ze hier bang voor en soms verwachten ze een quick fix waar ze zelf niks moeten voor doen. Ik maak dan het grapje, als ik een toverstaf had, had ik die al lang toegepast op mijn man, maar helaas zo werkt het niet. Uit de ‘stuck state’ geraken, vraagt hard werken, in eerste instantie aan jezelf. Het vraagt oefenen met nieuw gedrag, jezelf in nieuwe situaties plaatsen die je lastig vindt en dit in kleine voor jou haalbare en realistische stapjes.
Veranderen impliceert dat het oude verkeerd was en het nieuwe goed, maar daar gaat het niet om. Het gaat in essentie over de vraag in welke mate is het huidige gedragspatroon dienend, passend om te bereiken wat ik nu wil bereiken in mijn leven. Wellicht was het patroon heel dienend in het verleden en heeft het jou veel gebracht, maar wil je nu iets anders, een ander effect neerzetten zodat je meer innerlijke rust, geluk, liefde, vrijheid, kan ervaren.
Transformatie gaat over meer en meer jezelf worden, leven volgens wie je in de kern bent. Wanneer je meer en meer zo je leven leidt, gaat alles vanzelf meer stromen. Dat kan heel zweverig klinken, maar toch is het zo. Wanneer je door een transformatie bent gegaan:
Doe voor jezelf maar eens volgende reflectieve schrijfoefening en ontdek wat voor jou transformatie is.
Denk eens terug aan een ervaring die je als transformerend hebt ervaren en ga voor jezelf na:
In welke ‘stuck’ state zit je vandaag die vraagt om transformatie? (gebaseerd op Transformational Presence, Alan Seale)
Ben jij er klaar voor om de confrontatie aan te gaan en in transformatie te gaan? Ben je klaar om jouw vastgelopen situatie met een liefdevolle spiegel te ontrafelen en op zoek te gaan naar nieuwe opties om ermee om te gaan?
Neem contact op!
Samen bewandelen we jouw persoonlijk transformatiepad!
Nog teveel mensen cijferen zichzelf helemaal weg om te zorgen voor anderen. Ze staan steeds klaar voor anderen ten koste van zichzelf. Ze vinden het normaal dat ze alle ballen in de lucht houden, zonder gemopper, zonder gezeur. Ze zijn daarbij heel hard voor zichzelf: doe niet zo flauw, waarom kan jij dat nu niet, bijt eens door, etc…. Wie zichzelf verwaarloost, krijgt dat vroeg of laat terug in de vorm van hoofdpijn, nek- en schouderklachten, een kort lontje en als het lang genoeg duurt een burn-out. Je hebt dus ‘zelfzorg’ hoog op het prioriteitenlijstje te zetten.
Om jouw zelfzorg op je prioriteitenlijstje te zetten, heb je net die zelfempathie of zelfcompassie nodig. Net als ‘zelfzorg’ roept het woord zelfcompassie veel weerstand en vooroordelen op. Je bent niet de enige die het daar moeilijk mee heeft. Wanneer je vindt dat zelfempathie hetzelfde is als verdrinken in zelfmedelijden, dat zelfempathie voor watjes is, die niets voor elkaar krijgen in het leven of dat zelfzorg egoïstisch is en alleen maar is datgene doen wat je zelf graag doet, dan kan je wellicht heel moeilijk tijd en ruimte maken voor jouw ‘zelfzorg’. Zonder die zelfzorg echter geen energievol leven. ‘Me time’ is niet egoistisch, dat is broodnodig. Koen Gonnissen noemt dat in zijn boek de ‘bedrijfsatleet’ ‘verlicht egoïsme’. Dit betekent niet ‘ik eerst’, maar ‘ik ook’. Me-time is tijd die helemaal, voor de volle 100% voor jou is. Die mag je invullen zoals jij dat wilt. Je hoeft hierover aan niemand verantwoording af te leggen. Werk en privé lopen meer dan ooit door elkaar en het is de eeuwige paradox: Juist in de perioden waar we extra goed voor onszelf zouden moeten zorgen, schiet het erbij in.
Je hoeft je niet schuldig te voelen om jezelf de aandacht te geven die je nodig hebt. Je bent geen slechte moeder, vader, partner, etc… als je die tijd voor jezelf neemt. Je hebt het eigenlijk om te draaien. Denk aan wat de stewardes vertelt tijdens de veiligheidsinstructies bij het opstijgen van het vliegtuig: eerst jouw eigen zuurstofmasker, dan pas dat van je kinderen. Je kan je kinderen maar helpen, als je eerst voor jezelf zorgt. Doe je het andersom, loopt het fout.
Het is maw een teken van goed ouderschap om eerst je eigen zuurstofmasker op te zetten, even op adem te komen, bij te tanken en je hoofd leeg te maken. Het zorgt ervoor dat je volgende driftbui van je kind (of je partner ;-)) met een glimlach aankunt, dat die huishoudelijke klussen er makkelijker mee doorgaan ipv een berg waar je tegenop kijkt, dat je die rotopmerking van een collega kan relativeren en de humor ervan kan inzien. Voor jezelf zorgen, zorgt ervoor dat jij jouw energie met anderen kunt blijven delen. Welke energie wil je delen? Wie wil je zijn als mama, partner, werknemer? Een energievolle of een uitgebluste met een kort lontje?
De invulling van jouw ‘me time’, bepaal je helemaal zelf. Voor de ene is dat helemaal opgaan in een boek, voor een ander is het wandelen of fietsen, een lang bad nemen of koffie drinken met een vriendin. De enige echte eis voor jouw ‘me time’, is dat jij erbij tot rust kunt komen en kunt ontspannen, dat je je hoofd even leeg kunt maken en tot jezelf komen.
Volgens experts in burn-out heb je hiervoor minimaal een half uur/dag nodig. Echter pin je daar niet op vast. Elke situatie, elk gezin is anders en misschien werkt elke dag een half uur niet voor jou, maar wel 3 keer per week een stevige wandeling van een paar uur of 1 keer week een volledige dag ertussenuit, weg van alles. Het laatste wat je wilt, is dat je jouw ‘me time’ als een extra druk of een extra verplichting gaat ervaren, die bovendien aan bepaalde normen moet voldoen. ‘Me time’ is een keuze. Het niet inplannen als een prioriteit in jouw drukke schema en hopen dat er tijd voor overschiet, geldt niet als bewust kiezen voor ‘zelfzorg’ en is geen duurzame strategie.
Succesvolle mensen zoals Oprah en Obama beginnen hun dag met een uur voor zichzelf: ze lezen, sporten, mediteren, etc… ze beginnen hun dag met aandacht voor hun mentale en emotionele welzijn en voor hun persoonlijke doelen. Zelf ben ik ook een ‘ochtendmens’ en start ik de dag graag met tijd voor mezelf met lezen, journaling, yoga, hartcoherentie. De exacte duur en invulling kan verschillen van dag tot dag, maar ik begin elke dag wel met die zorg voor mezelf.
Daarnaast gebruik ik bewust een papieren agenda. Ik bekijk mijn weekoverzicht en zorg ervoor dat ik voldoende avonden vrijhoud om de nodige tijd voor mezelf en tijd voor mijn gezin te vrijwaren. Als ik ‘de slavendrijver’ in mij laat gaan, heb ik elke avond wel een coaching ingepland of een webinar dat ik kan volgen. Door het expliciet in te plannen als een afspraak met mezelf, dwing ik mezelf om erbij stil te staan en in de gaten te houden dat ik op tijd rust neem ipv door te gaan. Speel ik vals en offer ik deze ‘zelfzorg’ tijd op omdat ik anderen niet wil teleurstellen of toch nog wil doorgaan, gaat zich dat vroeg of laat wreken.
Vind je het toch maar lastig, zo die tijd voor jezelf ‘claimen’ om je batterij op te laden? Weet je niet goed waar te beginnen? Deze drie eenvoudige tips kunnen alvast hulp bieden om te starten met zelfzorg.
Verlicht egoïsme: zeg eens NEE tegen een verzoek van buitenaf, en zeg eens JA tegen jezelf.
Slow down to move faster: We werken niet te hard, we nemen te weinig rust. Bouw voldoende rust in om je batterij op te laden. Dat kan dagelijks, wekelijks, wat voor jou werkt. Gewoon ‘lege’ tijd, tijd voor jezelf en hoe je die invult kan je dan nog beslissen.
Bewegen is belangrijker dan sporten: naar de brievenbus en terug, blokje om, kleine wandeling, met de fiets naar de bakker. Beweeg regelmatig zonder al te veel inspanning, dat op zich is al aan ‘zelfzorg’ doen.
Genoeg gelezen over ‘zelfcompassie’ en het belang van ‘zelfzorg’? Tijd om in actie te schieten en concrete stappen te ondernemen? Download hier gratis, de mini zelfzorg gids: ‘in vier stappen naar meer zelfzorg’ en ga onmiddellijk aan de slag. Je zet hiermee de eerste stap naar een energievol en een gebalanceerd leven!
Ben je nog niet overtuigd, maar voel je wel dat je nood hebt aan meer rust, ontspanning en dus zelfzorg? Kan je het jezelf niet toestaan, zit je schuldgevoel jou in de weg? Blijf je ontzettend hard voor jezelf en weet je niet hoe je die interne criticus wat kan kalmeren in je hoofd? Neem contact op, samen gaan we op pad naar richting meer zelfcompassie en zelfzorg!
In de vorige blog ‘zelfcompassie, een feelgood truc voor watjes’, heb je kennis kunnen maken met zelfcompassie en wat dit concreet kan betekenen. Zelfcompassie ontwikkel je niet door er alleen over na te denken of een goed boek te lezen. Je leert het door het stap voor stap te ervaren en regelmatig te oefenen, zodat je er vaardig in wordt. In deze blog ontdek je 3 simpele vragen om zelfcompassie te oefenen. Maar eerst onderzoeken we de vraag: wanneer kan jij wel wat zelfcompassie gebruiken? Want misschien denk je: “zelfcompassie? Dat is een feelgood truc voor watjes!” Lees dan zeker verder!
Op welke gebieden of in welke rol ervaar jij moeite om met zelfcompassie, liefdevol naar jezelf te kijken? Als je deze vraag niet zo onmiddellijk kan beantwoorden, kan je eens luisteren naar de stem van je innerlijke criticus. De innerlijke criticus vertelt wat er volgens hem mis is met jou, welke fouten je hebt gemaakt, wat je beter had kunnen doen of over het hoofd hebt gezien. De favoriete bezigheid van de interne criticus, is vergelijken: jouw vrienden zijn gelukkiger, succesvoller, hebben alles beter voor elkaar. Hij is vaak actief op uiterlijk vlak en zijn stem klinkt veroordelend en absoluut: Jij BENT te dik, jij BENT te dom, te lui, een grote nietsnut, etc… Het oordeel van de innerlijke criticus wordt weerspiegeld in de dingen die je ontevreden maken in het leven. Hoe meer we moeten en niet mogen van onszelf: men mag niet roepen, boos worden, je moet altijd positief blijven, je moet gedisciplineerd zijn, je moet regelmatig sporten, je moet steeds beschikbaar zijn voor vrienden, etc… hoe meer munitie de innerlijke criticus krijgt. Één van zijn belangrijke functies is om de regels te handhaven in jouw leven en jou zo te beschermen tegen kritiek van buitenaf.
Hoe groter jouw kwetsbaarheid op een bepaald gebied, hoe groter jouw interne criticus.
Ga eens na voor jezelf, waar en wanneer valt jouw Innerlijke criticus jou aan en hoe klinkt hij? Wat zegt hij? Wat is er volgens hem mis met jou? Wat voor fouten heb je gemaakt? Wat had je beter kunnen doen? Wat heb je over het hoofd gezien? Wat had je anders moeten doen?
Richt je nu op één onderwerp of thema waarover je niet tevreden bent over jezelf en jezelf niet goed genoeg voelt. Hier ga je over schrijven. Welke gevoelens komen bij je op als je aan dit aspect van jezelf denkt? Probeer hierover zo eerlijk te zijn als je kunt en laat je gevoelens allemaal boven komen zonder oordeel. Voel je emoties precies zoals ze zijn, schrijf ze op. Maak er een verhaal van, van minimum een halve pagina!
Lees luidop wat je hebt geschreven en leer met meer zelfcompassie kijken naar jezelf, jouw ’tekortkomingen’ en naar jouw worsteling aan de hand van deze drie simpele vragen:
Tip: Een leuke is om deze oefening samen met je partner te doen en het verhaal van elkaar te aanhoren. Ik verzeker je, je zal onmiddellijk de ‘compassie’ voelen opborrelen.
– Kristin Neff – zelfcompassie –
Wanneer klanten hun verhaal doen. Wanneer ze mij vertellen hoe zwaar ze het hebben en tegelijkertijd ontzettend streng zijn voor zichzelf, dat ze beter hadden moeten weten, dat ze die of die fout niet hadden mogen maken, etc… stel ik hen graag deze vraag:
Stel dat jouw beste vriend jou vertelt, wat jij mij nu allemaal vertelt, wat zou je tegen hem zeggen?
En hoe zou het nu zijn om dat tegen jezelf te zeggen? Kan je even mild zijn voor jezelf als voor je goede vriend(in)? Kan je voor jezelf deze goede vriend(in) zijn?
Maw, lees je verhaal luidop en stel je voor dat jouw beste vriend jouw verhaal vertelt aan jou. Dat hij zich zo voelt als hoe jij je voelt. De gedachten heeft, die jij hebt en zoals je ze net luidop hebt voorgelezen voor jezelf (bv ik ben te dik, ik kan niks, ik doe ook nooit iets goed… etc…).
Wat zou je tegen deze goede vriend(in) zeggen? Of wat zou een lieve, zorgzame vriend(in) tegen jou zeggen in deze situatie?
Hoe verschilt dit van wat je tegen jezelf zegt? Ben je even hard en meedogenloos in je woorden? En hoe voelt het? Kan je het verschil in effect op jezelf en je goede vriend(in) voelen? Welk verschil in intentie is er?
Het voordeel van tijd, is dat tijd werkt als een filter. Door jezelf te projecteren in de toekomst, blijft de essentie over. Vanuit je oudere, wijzere zelf, kan je even afstand nemen van je struggle waar je nu middenin zit. Je kan voelen wat je jongere zelf nodig heeft. Hierdoor wordt het gevoel vanzelf lichter en kan je mildheid tonen in het hier en nu.
Je kan deze vraag energetisch ankeren, door een tijdslijn uit te zetten: Je staat rechtop en je visualiseert een lijn die voor jou loopt de toekomst in, en achter jou jouw verleden in. Je gaat staan in je oudere wijzere zelf, kijkend naar jezelf in het hier en nu. Je kijkt naar de weg die je hebt afgelegd, de ervaringen die je intussen hebt opgedaan en wat je allemaal geleerd hebt, wat je in het hier en nu nog niet weet.
Wat zeg je vanuit deze positie van oudere wijzere zelf tegen jouzelf in het hier en nu, omtrent de struggle die je ervaart met jezelf?
De intentie van deze vraag brengt de heling: Je hebt als volwassene te leren om een liefdevolle ouder voor jezelf te worden.
Wanneer iemand vanuit zijn oudere wijzere zelf nog heel streng en veroordelend is en geen connectie kan maken met zijn hart en mededogen, schakel ik een dimensie hoger: we projecteren de tijdslijn recht naar het einde, op het sterfbed. Uit onderzoek is gebleken dat wanneer geconfronteerd met de dood, we de echt belangrijke dingen herwaarderen en de minder belangrijke zaken trivialiseren. Het is met die energie dat we naar het hier en nu kijken en voelen of het dan nog zin heeft, waarde toevoegt ons vooruit helpt om zo streng te zijn voor onszelf.
Wanneer ik aan mijn cliënten vraag: “wat wil je het allerliefst voor je kinderen?”, is het antwoord steevast: ‘dat ze gelukkig zijn’. ‘Omschrijf dat eens’, vervolg ik. “Hoe ziet dat eruit? Wat doen ze?”
Hoe wil je dat jouw kinderen hun leven leiden?
Hoe verschilt dat leven met jouw eigen verhaal? Er is geen enkele cliënt die vertelt: ik wil dat mijn kinderen blijven klaarstaan voor anderen ten koste van zichzelf. Ik wil dat dat ze zichzelf te dik en te lelijk vinden en met die gedachte heel de dag rondlopen ook al geeft hen dit een gevoel van minderwaardigheid. Dat ze zichzelf blijven ‘straffen’ voor elke fout die ze gemaakt hebben, want tenslotte hadden ze toch beter moeten weten. Dat ze maar beter hun mening voor zich kunnen houden, want er zit niemand op te wachten. Dat ze op hun tanden moeten bijten wanneer hun lichaam schreeuwt om rust, etc etc… Nee, cliënten vertellen dat ze hopen dat hun kinderen doen wat ze graag doen, dat ze niet vanuit angst reageren, dat ze leren grenzen trekken zodat ze niet in een burn-out terecht komen, dat ze genieten van het leven, etc…
“Als dit niet is wat je voor je kinderen wilt, waarom is dit dan wel goed genoeg voor jezelf?”, vraag ik. Het mooiste geschenk dat we onze kinderen kunnen geven, is ze ‘voorleven’ wat genieten van de kleine dingen betekent, wat ‘gelukkig’ zijn betekent, hoe we met veerkracht in het leven kunnen staan ipv met chronische stress etc… kinderen leren niet van wat hun ouders zeggen dat ze moeten doen, wel van wat hun ouders hun ‘voordoen’. Wil jij dat jouw kinderen wel aardig zijn tegen zichzelf, zichzelf gunnen om te rusten, te genieten, etc… begin bij jezelf. Gun jezelf diezelfde vriendelijkheid, diezelfde rust en geluk als wat je jouw kinderen toewenst. Wees lief voor jezelf, zodat zij ook kunnen leren lief te zijn voor zichzelf.
Mededogen, mildheid voor jezelf, zelfempathie, zelfliefde betekent in essentie dat je voor jezelf die fijne, ondersteunende vriend(in) of ouder bent. Maw zelfcompassie betekent dat je liefdevol aanwezig bent zoals je voor een goede vriendin of voor jouw kind aanwezig zou zijn. Puur door je vriendelijke nabijheid, je luisterend oor en oprechte betrokkenheid kan een ander zich getroost en minder eenzaam voelen. Zelfcompassie houdt in dat je dit toepast op jezelf ipv hard te zijn of je eigen pijn te negeren (bron Hartvol – Marlou Kleve)