Corona effect 2: ‘crisis creates magic’

mrt 27, 2020

Vandaag deel 2 van het corona effect, met een knipoog?: Hoe crisis leidt tot een mindset change die voordien niet mogelijk leek.

In organisaties spenderen we veel tijd om de mindset van mensen te veranderen of om cultuurveranderingen teweeg te brengen. We geven workshops om de ‘sense of urgency’ of reden tot verandering te duiden. We verkopen medewerkers het probleem en laten hen aan de slag gaan om zelf tot oplossingen te komen. We gaan op zoek naar quick wins om te onderstrepen dat de nieuwe manier van werken, werkt. We hanteren het olievlek principe en zetten de ‘players’ in om de ’tourists’ mee te nemen in het verhaal. De ‘prisoners’ geraken stilaan geïsoleerd en worden gedwongen in de nieuwe manier van denken, mee te gaan. Velen vertonen weerstand uit angst of betrokkenheid en er vloeit veel management speeksel om mensen over de streep te trekken. Allemaal met veel zorg en respect voor de individuele medewerker om hem op zijn of haar tempo te laten mee evolueren in een nieuwe strategie of werkwijze. Zolang echter iemand de noodzaak tot veranderen niet inziet, gaat hij of zij geen stappen zetten. Hetzelfde geldt voor coaching: een cliënt die zelf geen noodzaak tot verandering voelt, krijg je als coach niet in beweging.

En dan heb je het corona effect: een onmiddellijke collectieve mindset change door de terugkeer van enkele toeristen uit skiverlof vanuit Noord-Italië met mogelijks het coronavirus in hun koffer (een duidelijke sense of urgency vanuit een crisissituatie). Opleidingen hebben zelden tot zo’n radicale omschakeling in denken en handelen geleid in de gemiddelde organisatie.

In PréCorona NV klonk het zo (Marc Van Ranst zei het gisterenavond ook nog in De Afspraak)
Medewerkers die ziek zijn en toch komen werken, dat zijn onze Vlaamse helden. Op hen kan je tenminste rekenen. De productie aanpassen om veilig te kunnen werken, we moeten realistisch blijven, dit gaat teveel kosten. Medewerkers aanspreken op onveilig gedrag? Dat is toch lastig, ze doen het om goed te doen, we gaan ze demotiveren door ze hierop te wijzen. Thuiswerken? Hoe ga je dan controleren wat ze aan het doen zijn, dat werkt toch niet.

In PostCorona NV klinkt het zo:
Als je ziek bent, blijf je thuis, we moeten ten allen tijde voorkomen dat zieke collega’s de gezonde medewerkers aansteken. We nemen hierin geen risico’s, bij de minste symptomen sturen we de medewerker naar huis. Veiligheid primeert, we passen onze productie aan, we voeren regelmatig controles uit en wie zich er niet aan houdt, wordt gesanctioneerd. We kunnen geen risico’s lopen door onveilig gedrag toe te staan. We laten iedereen thuiswerken, dat kan perfect!
Voor mezelf klonk het voor corona zo: “coaching via skype, dat gaat toch niet, je kan de coachée niet goed zien, horen, voelen.” Ondertussen zijn we volop aan de slag met ‘online coaching’ en ik merk dat de sessies zelfs nog efficiënter tot de kern kunnen gaan. Corona heeft mij gedwongen om anders te kijken naar ‘online coaching’ en zet een deur open die voorheen gesloten was, waardoor het speelveld veel groter geworden is.

Maw crisis zorgt ervoor dat zaken die voorheen als onmogelijk werden beschouwd of die niet gepast waren in de heersende cultuur van een organisatie, ineens als de nieuwe waarheid en werkelijkheid worden gezien, als was er echte magie mee gemoeid.

Crisis geeft een invulling aan de ‘toverstaf vraag’: “Wat zou er morgen mogelijk zijn, als er ‘s nachts een mirakel (of nu dus een crisis) gebeurt, waardoor je geen last meer hebt van die ‘belemmerende overtuigingen’? Wat zou er dan gebeuren? Wat zou je anders doen, wat vandaag nog niet lukt?”

Welke waarheden heeft corona in jouw leven omgegooid? Welke overtuigingen had je voor corona en welke heb je nu? Welk (positieve) effecten heeft dit op jouw gedrag?

Corona effect 1: ‘shit happens’

mrt 26, 2020

Gisteren belde ik met een vriendin, we waren een beetje opgejaagd, hevig aan het vertellen over corona. We praten over niks anders meer, het behelst onze complete dagtaak, alles wat we doen (en niet meer mogen doen) staat in het teken van corona. Ook in mijn hoofd draait alles rond corona en broed ik al dagen op verschillende ‘inzichten’ die ik kwijt wil in een blog. Ik deel elke dag een stukje ‘corona’ effect, met een knipoog?.
Corona effect 1: ‘shit happens’

Als er één ding is wat corona ons geleerd heeft, is dat de wereld snel kan veranderen: van een griepje ergens in China eind 2019 (we lachten nog met de mondmaskers die chinezen droegen) tot nog geen 3 maanden later, Maggie De Block die oproept: ‘blijf in uw kot’ en een nijpend tekort aan wc papier (én mondmaskers). Ik geef al jaren workshops change management voor leidinggevenden in verschillende organisaties, waarbij ik de snelheid van de veranderende wereld introduceer aan de hand van het filmpje ‘shift happens’. Het illustreert de snelheid van de globalisering en van de digitalisering en dat je maar beter voorbereid kan zijn op deze VUCA wereld. Corona is VUCA in het kwadraat:

Volatile: het begon in China eind 2019, en door zijn hoge besmettingsgraad, is het op 3 maanden tijd over heel de wereld actief.
Uncertain: er is nog niet veel over gekend en een vaccin is er nog niet.
Complex: er is heel wat tegenstrijdige informatie aanwezig in de media, alsook de te nemen maatregelen die verschillend worden toegepast in de verschillende landen. België opteert voor de ‘flatten the curve’ strategie, ons buurland Nederland gaat voor ‘collectieve immuniteit’.
Ambigu: het is gegaan van ‘ach het is maar een seizoensgriepje’ met milde klachten tot een zware longontsteking met worst case de dood tot gevolg.
Met corona weet iedereen in een mum van tijd dat ‘shit can happen’ en je kan dan maar beter wc papier in huis hebben?

Welke ‘shit’ heeft corona bij jou teweeggebracht? En hoe heeft dit jouw wereld op zijn kop gezet? Hoe ga je hiermee om? Wat doe jij om met de onzekerheden om te gaan en terug grip te krijgen op de gebeurtenissen?

Hebben we niet allemaal een psychische kwetsbaarheid?

jan 26, 2020

Gilke is een verpleegster in een psychiatrisch ziekenhuis die terecht gekomen is in een burn-out. Haar loopbaanvraagstuk is of ze naar haar huidige job kan terugkeren of dat ze op zoek moet gaan naar een andere richting voor de toekomst. Onderliggend aan deze loopbaanvraag schuilt een zorg, een zorg die haar verhindert om stappen te zetten:

Wat moet mijn omgeving wel niet van mij denken?

Bij haar familie en vrienden vindt ze geen begrip. Tijdens een familiefeestje vond een tante het nodig om te zeggen: “Ze is er niet bij? Burn-out? Flauwekul, de jongere generatie is niks meer gewoon.”

“En wat moeten mijn collega’s wel niet van mij denken? Gaan ze mij kunnen zien als ‘Gilke’ of gaan ze alleen ‘burn-out Gilke’ zien, zij die haar werk niet aankan?” Gilke is op haar werkplek ‘ingestort’ en de gedachte hieraan maakt haar erg onzeker.

Het verhaal dat ik mezelf vertel

Deze uitspraken van haar familie en vrienden, voeden haar schaamte- en schuldgevoel over haar burn-out. Ze blijft deze woorden in haar hoofd herhalen en zelf doet ze er nog een schep bovenop met de stem van haar innerlijke criticus: “ga jij jezelf ooit nog terug onder controle krijgen? Hoe flauw doe jij nu? Is dit nog normaal? Wat moeten de mensen wel niet denken? Zie je wel, je bent ‘zwak’ en zo denkt iedereen er over.” Ze wordt er erg verdrietig van.

Bronervaringen

Die ‘harde’ woorden van haar omgeving hebben een grote negatieve impact op haar. Hier gaan we mee aan de slag zodat ze terug kracht en energie kan ervaren ondanks de negativiteit van haar omgeving. Samen onderzoeken we haar bronervaringen. Bronervaringen zijn die contexten en situaties waarin dezelfde soort ervaring niet leidt tot een negatieve impact op jezelf. Voor Gilke betekende dit contexten waarin ‘harde’ woorden van anderen haar niet raken, situaties waarbij ze deze woorden niet blijft herhalen in haar hoofd en ze bij zichzelf en haar positieve gevoel kan blijven.

Kende zij zo’n bronervaring?

Haar antwoord kwam vrij snel: “bij mijn patiënten”, zegt ze

“ze weten niet beter, ze hebben tenslotte een psychische kwetsbaarheid”

“Hebben we niet allemaal tot op zekere hoogte een psychische kwetsbaarheid”, vroeg ik haar? “Heeft niet elke mens zijn eigen weg van ‘psychisch lijden’ van waaruit hij spreekt? Zou het kunnen dat jouw familie niet beter weet vanuit hun referentiekader op het leven, vanuit wat zij als de norm beschouwen? Ze ervaren zelf een vorm van ‘lijden’ en willen hier graag erkenning, liefde en aandacht voor. Vanuit die behoefte aan erkenning zeggen ze onhandige dingen, net als jouw patiënten, omdat ze niet beter weten en ze hun eigen weg van psychisch lijden hebben af te leggen. Hoe dacht je vroeger zelf over mensen met een burn-out?” Ja, ze moest toegeven, wetende wat ze nu weet, kijkt ze hier heel anders naar. Ook zij heeft hiervoor een weg afgelegd. Kan ze deze weg tot leren ook ‘gunnen’ aan haar omgeving en accepteren dat ze momenteel ‘niet beter weten’?

Gilke wist perfect in haar rol van zorgverlener de verantwoordelijkheid voor het uitspreken van de ‘harde of kwetsende’ woorden bij haar patiënten te laten vanuit een onderliggende overtuiging: ‘ze weten niet beter omwille van hun psychische kwetsbaarheid’. Hierdoor was ze niet uit haar lood geslagen, ervaarde ze geen schuld en kon ze een positief gevoel behouden. In deze situatie keek ze met mildheid en empathie naar de andere en naar zichzelf.

Transfer van de bronervaring

Door met eenzelfde mededogen naar haarzelf en haar naasten te kijken, door diep te ademen en te denken: ‘ach, ze weten niet beter’ en vanuit die overtuiging alle schuldgevoelens en de verantwoordelijkheid voor de uitspraken los te laten ipv op haar te nemen, leerde ze stap voor stap bij zichzelf te blijven en haar energie positief houden. Dit is een proces met veel oefenen, met steeds opnieuw bewust de bekrachtigende overtuiging inzetten en het positieve effect ervan kunnen ervaren. Het vraagt een bereidheid om het ‘oude vertrouwde’ verhaal over jezelf los te laten, en het nieuwe verhaal toe te laten.
Ondertussen is Gilke opnieuw aan de slag als verpleegster in het psychiatrisch ziekenhuis. Ze stelt het goed, bewandelt haar eigen weg, ongeacht wat haar omgeving van haar denkt.

Wat zijn jouw bronervaringen?

Loop jij ook vast in een bepaalde situatie waarbij woorden of gedrag van anderen jou blijven triggeren tot een negatief denkproces en negatieve gevoelens? Ga dan op zoek naar een bronervaring: een situatie waarin het jou wel lukt om bij jezelf en positief te blijven.
Ga op onderzoek naar de elementen die aanwezig zijn in die bronervaring:

Waar ben je van overtuigd?
Welke rol neem je in waardoor je in staat bent om dingen te zeggen en te doen, die jou in de andere context niet lukken?
Wat doe je anders?
Wat kan je hieruit leren?
Hoe kan je dit gaan toepassen in de ‘probleemsituatie’?
Welke andere effecten kan je neerzetten voor jezelf en jouw omgeving?

Wil je graag begeleiding in het ontdekken van deze hulpbronnen? Wil je hierin een spiegel of klankbord?

Contacteer me

Van piekerlust naar rust

sep 30, 2019

Heb jij ook last van een grote piekeraar in jou? Blijf je doormalen over situaties, mensen, problemen zonder concrete verandering in de realiteit? In deze blog, lees je wat het effect is van piekeren en welke stappen je kan zetten om eruit te geraken of om de ‘piekeraar’ in jou te kalmeren aan de hand van concrete cases uit mijn praktijk.

De wereldverbeteraar

Tijdens onze derde sessie vertelde Stijn dat hij wilde spreken over ‘nog een ander heikel punt’: “mijn kritiek op de politiekers, collega leerkrachten, etc…waarover ik vervolgens blijf doormalen en piekeren. Ik luister bijvoorbeeld naar het nieuws: hoor een politicus een uitspraak doen die mij niet bevalt en dan heeft die politicus in zijn geheel afgedaan, ongeacht of die nadien nog goede dingen zegt of doet. Ik begin dan door te denken en me zorgen te maken over waar het met de wereld naartoe gaat.

Ik zie allerlei doemscenario’s optreden over wat er met de wereld kan gebeuren.
Ik doe veel om duurzaam met het milieu om te gaan, ik rijd met de fiets naar het werk, eet geen vlees, etc… en vraag me af waarom niet iedereen korter bij de natuur kan leven, het leven zou veel gemakkelijker zijn. Om te eindigen met: “waarom doe ik eigenlijk die moeite, wat is het nut als de rest van de wereld gewoon verder doet?” Hetzelfde geldt voor mijn collega’s, ik kan mij enorm opwinden over mijn collega’s die heel anders in ‘het leerkracht zijn’, staan dan ik.”
Dit alles maakt hem erg moe, onzeker en ook wel bedroefd. Wanneer ik vraag wat hij ermee doet, zegt hij: “eigenlijk niks, het is vooral een intern proces, ik praat er ook met niemand over.” Stijn wil terug kunnen genieten van de kleine dingen in het leven, vrij van zorgen zijn en gemoedsrust kunnen ervaren.

De doemdenker

Ellen is een jonge ambitieuze vrouw die ons kennismakingsgesprek startte met ‘ik pieker over alles’. “Ik stress over vanalles en nog wat, heb elke dag angst om zonder werk te vallen of dat mijn relatie op de klippen gaat lopen. Eigenlijk ben ik nooit rustig, ik pieker over de kleinste dingen en dat vreet enorm veel energie. Ik heb dit al sinds ik klein was, kan ik mij herinneren.

In mijn hoofd worden kleine zaken gigantisch groot.

Als het piekeren over haarzelf gaat, gaat het vooral over de angst om afgewezen te worden, als het piekeren over anderen gaat, is het vooral de angst voor rampscenario’s. Zich druk maken en piekeren, begint haar leven te beheersen en dat wil ze niet meer.

Wat is piekeren?

“Ik heb in mijn leven de vreselijkste tegenslagen gekend, waarvan het grootste deel nooit heeft plaatsgevonden”,
Montaigne, zeventiende-eeuwse Franse Filosoof.

Je denkt voortdurend aan negatieve dingen en problemen
Zonder dat je daarbij tot een oplossing of beslissing komt
Je blijft in cirkels denken en je geest maalt maar door (‘worry cycle’)
Met als effect op jezelf: moe, verdrietig, onmacht, onzeker, etc…
Het levert weinig of niks op (op eerste zicht), maar voor de betrokkene levert het wel degelijk iets positiefs op, anders blijf hij of zij het niet doen.

Waarom piekeren mensen?

Als piekeren in wezen niks oplevert, integendeel, het haalt je naar beneden, je gemoed wordt er negatief van, je wordt onzeker, verdrietig, etc… wat maakt dat iemand het toch blijft doen?

Controle

Bij het bevragen van cliënten, komt heel vaak een gevoel van ‘controle’ naar boven:
“als ik erover pieker, dan heb ik er controle over’, ‘als ik erover pieker, doe ik er tenminste iets aan, dan heb ik het in de hand”
De vraag is natuurlijk, is dat echt zo?
Of is het een illusie van controle, want ‘in the end’ verandert er niks, buiten je eigen gevoel dat stilletjesaan de dieperik ingaat. Bovendien heeft het ‘inbeelden’ van negatieve gebeurtenissen voor je hersenen eenzelfde effect op je lichaam, als het werkelijk beleven van ‘negatieve gebeurtenissen’. Maw de cortisol stijgt, je geraakt gestresseerd, moe, geïrriteerd en door het blijven piekeren (‘worry cycle’), doe je de cortisol opnieuw stijgen in je bloed, waardoor je lichaam ook niet kan rusten of recupereren, je blijft in constante staat van paraatheid.
Ook bij Stijn ging het om een soort van controle ervaren: ‘ik weet het beter’, ‘het is een bevestiging dat ik een oplossing weet’. Zijn trigger om te beginnen piekeren, is iets (een uitspraak van een politicus, een besluit door wereldleiders etc…) waarmee hij niet akkoord kan gaan en die naar zijn mening een achteruitgang voor de maatschappij, de wereld, etc… betekent. Vervolgens komt hij in een automatische reflex van ‘piekeren’ waardoor hij het gevoel krijgt dat hij oplossingen weet, wat een soort van ‘overwinningsgevoel’ geeft en vooral een gevoel van controle geeft (wat een positief effect op hemzelf heeft). Bij het uitspreken van deze woorden, vraagt hij zich af of het niet ongelofelijk arrogant klinkt om dit van jezelf te denken, dat hij de oplossing weet voor deze wereldproblematiek? (Voor alle duidelijkheid, beste lezers, Stijn is een enorm bescheiden en genereus persoon die graag de wereld zou verbeteren, maar die dit vooral doet vanuit een intern denkproces en zijn visie zeker niet gaat opdringen aan anderen. )
Hij begint opnieuw te piekeren, deze keer luidop: is dit wel normaal om zo te denken? ?

Voorkomen van teleurstelling

Bij Ellen draait het piekeren vooral rond het voorbereid zijn op het ergste:
“Als ik van het ergste uitga, hoe beter ik voorbereid ben”
Rationeel weet ze wel dat haar leidinggevende tevreden is over haar en toch piekert ze hierover voor in het geval dat dit zou veranderen. Zij wilt vooral niemand teleurstellen, alsook zelf niet teleurgesteld geraken en dus bereidt ze zich mentaal en emotioneel voor op het ergste door erover te piekeren. Ook zij stelt zich de vraag of dit nog normaal gedrag is.
“Wat is normaal”, vraag ik “en is dat belangrijk”? Belangrijk is wat jij met jouw gepieker wil. Misschien zeg je wel: ‘ik vind het prima zo, wat het oplevert voor mij ‘overwinning en controle’ of ‘voorbereid zijn op het ergste’, maakt het de moeite waard om de nadelige effecten van het gepieker erbij te nemen. Als dat niet zo is, en je ervaart er last van, dan gaan we eraan werken, ongeacht of iets ‘normaal’ is of niet. Het doel is immers je bewust worden van je onderliggende drijfveren die je gedrag vanuit een automatische piloot sturen.

Be a ‘warrior’, not a ‘worrior’

Zowel Stijn als Ellen zijn op zoek naar een vorm van rust: gemoedsrust, kunnen genieten van kleine dingen, zelfaanvaarding, etc… Ze willen terug in hun kracht kunnen staan en kunnen genieten van het leven, op een positieve manier in verbinding kunnen gaan met anderen, etc… Het gepieker brengt hen in een constante staat van ‘onrust’.
Hoe hebben we dit aangepakt?
Afhankelijk van de situatie, vind je hieronder enkele tools en modellen die je zelf kan gaan inzetten als je last hebt van piekeren over een bepaalde situatie. Ze creëren meer bewustwording rond je eigen gedragspatronen en rond je gepieker.

De 3 V’s

Stijn’s echtgenote had hem al gewezen op het feit dat hij drie opties heeft. Deze drie opties worden ook de drie V’s genoemd:

VERANDEREN: Ofwel doe je er iets mee en ga je de situatie anders aanpakken of ga je de dialoog aan om de zaken te veranderen
VERDRAGEN: Als dat niet gaat of niet lukt, accepteer je de situatie en stop je met piekeren, je steekt er geen energie meer in
VLUCHTEN: Als je het niet kan ‘veranderen’ en ook niet kan ‘verdragen’, dan dien je weg te gaan uit de situatie.

Deze 3 V’s schets ik weleens als iemand in reactieve modus blijft zitten, het kan confronterend zijn om het met een eenvoudig model scherp te stellen en om beweging te krijgen.

De circle of influence and the circle of concern, Covey

Stephen Covey omschrijft in zijn boek ‘the 7 habits of highly effective people’ hoe mensen die hun volle potentieel benutten, in hun kracht blijven staan en zeer effectief zijn, zich alleen bezig houden met de zaken die zich in hun cirkel van invloed bevinden. Maw ze houden hun aandacht bij datgene waar ze rechtstreeks invloed kunnen op uitoefenen. De cirkel van betrokkenheid, zijn de zaken waar jij je betrokken bij voelt: het weer, het verkeer, of anderen jou aardig vinden of niet, het gedrag van collega’s of leidinggevenden, etc…, maar waar je niet rechtstreeks invloed kan op uitoefenen.

Wanneer je cirkel van betrokkenheid veel groter is dan je cirkel van invloed, dus wanneer jij je druk maakt over zaken waaraan je niets kunt veranderen, voel jij je op den duur boos, gefrustreerd of zelfs ziek. Bovendien krimpt de cirkel van invloed verder omdat alle energie opraakt door zinloos getob.

Ik vraag Stijn om alles waar hij zich zorgen over maakt, over piekert, stress bezorgt neer te schrijven op allemaal aparte post-its. Vervolgens teken ik 2 cirkels: de cirkel van invloed en de cirkel van betrokkenheid. Ik vraag hem om de post-its te plakken in de cirkel waar volgens hem de stressbron zich situeert. Hij had een 6-tal post-its waarvan hij slechts één kon plakken in zijn cirkel van invloed. Hij schoot in de lach, eigenlijk is het toch simpel hé, zei hij. Een heel visuele oefening die je direct confronteert met hoe hard je energie wegstroomt naar zaken waar je uiteindelijk zelf niks kan aan veranderen, alleen hoe jij ermee omgaat.

Aan welke cirkel besteed jij het meeste tijd en energie?

Wil jij jouw cirkel van invloed uitbreiden en hiermee jouw effectiviteit en energielevel verhogen? Vraag hier gratis en vrijblijvend jouw oefenblad ‘vergroot je cirkel van invloed’ aan en ga onmiddellijk zelf aan de slag.

Gratis oefenblad

“Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen, geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef met het inzicht om het verschil tussen beiden te zien.”

Franciscus van Assisi

Praten met de piekeraar in jou, beoefen zelfcompassie

‘De piekeraar’ in jou, heeft een positieve intentie, hij wilt iets realiseren voor jou. Door het negatieve gevoel, de stress, de onzekerheid die je voelt door het piekeren, is het moeilijk om die positieve intentie nog te zien. Je wilt voornamelijk van die vervelende piekeraar vanaf, want hij bezorgt je last. Kijk met ‘compassie’ (ipv veroordelend: ik mag niet piekeren, ik zou dit toch aan moeten kunnen, ik mag zo niet zijn, etc…) naar jezelf en naar de piekeraar in jou en stel volgende vragen die uitnodigen tot zelfreflectie:

Wat wil de piekeraar voor mij doen, wat wil hij bereiken voor mij?
Waartegen wilt hij mij beschermen?
Wat heeft hij nodig om gerustgesteld te worden?
Wat kan ik hiervoor doen? Wat heb ik nodig?

Wanneer je op die manier naar jezelf en jouw piekeren kan kijken, wordt het minder zwaar, het mag er zijn, je luistert ernaar, stelt het gerust en gaat verder. Als we erin slagen eenvoudig ‘gewaar’ te zijn van de onderliggende zorg, een stap terug te doen en tegen jezelf te kunnen zeggen: ah, dus dit denk ik, voel ik, ervaar ik en wat heb ik nodig op dit moment, kun je je bewust worden van wat je te doen hebt om je piekeraar gerust te stellen en terug rustig te worden.

Praten met de piekeraar in jou, begeleid via een voice dialogue sessie

Wanneer de piekeraar in jou sterk aanwezig is en zich manifesteert op meerdere domeinen in jouw leven, betekent dit dat hij er is om jou te beschermen tegen een onderliggende kwetsbaarheid. Inzicht krijgen in deze kwetsbaarheid en er connectie kunnen mee maken, zal jou inzicht geven in de werkelijke belangrijke rol die hij speelt in jouw leven en zal jou ook inzicht geven in wat hij nodig heeft om meer tot rust te komen. Bij een voice dialogue sessie gaan we praten met de piekeraar in jou enerzijds en met dat deel in jou dat verlangt naar rust, liefde, vrijheid, etc… anderzijds. Op die manier geven we beide delen in jou de kans om zich volledig uit te spreken, erkenning te geven voor de rol en de functie en kunnen we de piekeraar in jou ‘geruststellen’ dat hij niet uit jouw leven hoeft te verdwijnen en geven we ruimte aan het andere deel dat tot rust wilt komen.

Via een voice dialogue sessie werd bij Ellen duidelijk dat de dieperliggende kwetsbaarheid ‘ik ben niet goed genoeg’ ervoor zorgde dat de doemdenker een heel belangrijke rol in haar leven is beginnen spelen, nl haar voorbereiden op het ergste: ‘hoop maar niet teveel op iets positief, je zal het toch niet krijgen.’ Door de positieve intentie van de doemdenker werkelijk te voelen, kon er ook ruimte komen voor het andere deel in haar: het deel dat zegt tegen haar: alles komt goed, je mag op jezelf vertrouwen, het is ‘ok’ waardoor ze ‘rust en opluchting’ kon ervaren.
Door de ‘piekeraar, doemdenker’ in jou te separeren, fysiek op een andere plaats neer te zetten, kan je ook letterlijk ervaren en voelen dat jij niet de piekeraar BENT, dat het een deel is in jou wat aandacht vraagt in een specifieke context of situatie. Door de identificatie met de piekeraar los te laten, kan je er op een andere manier naar kijken: met erkenning, waardering, compassie ipv met ‘oordeel’: ‘hij mag er niet zijn, hij zuigt me leeg, hij is vermoeiend etc…’

Heb jij ook een deel in jou dat zich zorgen maakt, blijft malen over situaties, bang is om andere teleur te stellen of de controle te verliezen?

Neem contact op

Samen gaan we in gesprek om te ontdekken wat dat deel nodig heeft van jou om tot rust te komen via een voice dialogue sessie.

Volgende Pagina »