In de vorige blog ‘zelfcompassie, een feelgood truc voor watjes’, heb je kennis kunnen maken met zelfcompassie en wat dit concreet kan betekenen. Zelfcompassie ontwikkel je niet door er alleen over na te denken of een goed boek te lezen. Je leert het door het stap voor stap te ervaren en regelmatig te oefenen, zodat je er vaardig in wordt. In deze blog ontdek je 3 simpele vragen om zelfcompassie te oefenen. Maar eerst onderzoeken we de vraag: wanneer kan jij wel wat zelfcompassie gebruiken? Want misschien denk je: “zelfcompassie? Dat is een feelgood truc voor watjes!” Lees dan zeker verder!
Wanneer kan jij wel wat meer zelfcompassie gebruiken?
Op welke gebieden of in welke rol ervaar jij moeite om met zelfcompassie, liefdevol naar jezelf te kijken? Als je deze vraag niet zo onmiddellijk kan beantwoorden, kan je eens luisteren naar de stem van je innerlijke criticus. De innerlijke criticus vertelt wat er volgens hem mis is met jou, welke fouten je hebt gemaakt, wat je beter had kunnen doen of over het hoofd hebt gezien. De favoriete bezigheid van de interne criticus, is vergelijken: jouw vrienden zijn gelukkiger, succesvoller, hebben alles beter voor elkaar. Hij is vaak actief op uiterlijk vlak en zijn stem klinkt veroordelend en absoluut: Jij BENT te dik, jij BENT te dom, te lui, een grote nietsnut, etc… Het oordeel van de innerlijke criticus wordt weerspiegeld in de dingen die je ontevreden maken in het leven. Hoe meer we moeten en niet mogen van onszelf: men mag niet roepen, boos worden, je moet altijd positief blijven, je moet gedisciplineerd zijn, je moet regelmatig sporten, je moet steeds beschikbaar zijn voor vrienden, etc… hoe meer munitie de innerlijke criticus krijgt. Één van zijn belangrijke functies is om de regels te handhaven in jouw leven en jou zo te beschermen tegen kritiek van buitenaf.
Hoe groter jouw kwetsbaarheid op een bepaald gebied, hoe groter jouw interne criticus.
Ga eens na voor jezelf, waar en wanneer valt jouw Innerlijke criticus jou aan en hoe klinkt hij? Wat zegt hij? Wat is er volgens hem mis met jou? Wat voor fouten heb je gemaakt? Wat had je beter kunnen doen? Wat heb je over het hoofd gezien? Wat had je anders moeten doen?
Richt je nu op één onderwerp of thema waarover je niet tevreden bent over jezelf en jezelf niet goed genoeg voelt. Hier ga je over schrijven. Welke gevoelens komen bij je op als je aan dit aspect van jezelf denkt? Probeer hierover zo eerlijk te zijn als je kunt en laat je gevoelens allemaal boven komen zonder oordeel. Voel je emoties precies zoals ze zijn, schrijf ze op. Maak er een verhaal van, van minimum een halve pagina!
3 simpele vragen voor meer zelfcompassie
Lees luidop wat je hebt geschreven en leer met meer zelfcompassie kijken naar jezelf, jouw ’tekortkomingen’ en naar jouw worsteling aan de hand van deze drie simpele vragen:
Tip: Een leuke is om deze oefening samen met je partner te doen en het verhaal van elkaar te aanhoren. Ik verzeker je, je zal onmiddellijk de ‘compassie’ voelen opborrelen.
1. Hoe behandel je een goede vriend?
– Kristin Neff – zelfcompassie –
Wanneer klanten hun verhaal doen. Wanneer ze mij vertellen hoe zwaar ze het hebben en tegelijkertijd ontzettend streng zijn voor zichzelf, dat ze beter hadden moeten weten, dat ze die of die fout niet hadden mogen maken, etc… stel ik hen graag deze vraag:
Stel dat jouw beste vriend jou vertelt, wat jij mij nu allemaal vertelt, wat zou je tegen hem zeggen?
En hoe zou het nu zijn om dat tegen jezelf te zeggen? Kan je even mild zijn voor jezelf als voor je goede vriend(in)? Kan je voor jezelf deze goede vriend(in) zijn?
Maw, lees je verhaal luidop en stel je voor dat jouw beste vriend jouw verhaal vertelt aan jou. Dat hij zich zo voelt als hoe jij je voelt. De gedachten heeft, die jij hebt en zoals je ze net luidop hebt voorgelezen voor jezelf (bv ik ben te dik, ik kan niks, ik doe ook nooit iets goed… etc…).
Wat zou je tegen deze goede vriend(in) zeggen? Of wat zou een lieve, zorgzame vriend(in) tegen jou zeggen in deze situatie?
Hoe verschilt dit van wat je tegen jezelf zegt? Ben je even hard en meedogenloos in je woorden? En hoe voelt het? Kan je het verschil in effect op jezelf en je goede vriend(in) voelen? Welk verschil in intentie is er?
2. Wat zegt jouw oudere wijzere zelf?
Het voordeel van tijd, is dat tijd werkt als een filter. Door jezelf te projecteren in de toekomst, blijft de essentie over. Vanuit je oudere, wijzere zelf, kan je even afstand nemen van je struggle waar je nu middenin zit. Je kan voelen wat je jongere zelf nodig heeft. Hierdoor wordt het gevoel vanzelf lichter en kan je mildheid tonen in het hier en nu.
Je kan deze vraag energetisch ankeren, door een tijdslijn uit te zetten: Je staat rechtop en je visualiseert een lijn die voor jou loopt de toekomst in, en achter jou jouw verleden in. Je gaat staan in je oudere wijzere zelf, kijkend naar jezelf in het hier en nu. Je kijkt naar de weg die je hebt afgelegd, de ervaringen die je intussen hebt opgedaan en wat je allemaal geleerd hebt, wat je in het hier en nu nog niet weet.
Wat zeg je vanuit deze positie van oudere wijzere zelf tegen jouzelf in het hier en nu, omtrent de struggle die je ervaart met jezelf?
De intentie van deze vraag brengt de heling: Je hebt als volwassene te leren om een liefdevolle ouder voor jezelf te worden.
Wanneer iemand vanuit zijn oudere wijzere zelf nog heel streng en veroordelend is en geen connectie kan maken met zijn hart en mededogen, schakel ik een dimensie hoger: we projecteren de tijdslijn recht naar het einde, op het sterfbed. Uit onderzoek is gebleken dat wanneer geconfronteerd met de dood, we de echt belangrijke dingen herwaarderen en de minder belangrijke zaken trivialiseren. Het is met die energie dat we naar het hier en nu kijken en voelen of het dan nog zin heeft, waarde toevoegt ons vooruit helpt om zo streng te zijn voor onszelf.
3. Wat wil je voor je kinderen?
Wanneer ik aan mijn cliënten vraag: “wat wil je het allerliefst voor je kinderen?”, is het antwoord steevast: ‘dat ze gelukkig zijn’. ‘Omschrijf dat eens’, vervolg ik. “Hoe ziet dat eruit? Wat doen ze?”
Hoe wil je dat jouw kinderen hun leven leiden?
Hoe verschilt dat leven met jouw eigen verhaal? Er is geen enkele cliënt die vertelt: ik wil dat mijn kinderen blijven klaarstaan voor anderen ten koste van zichzelf. Ik wil dat dat ze zichzelf te dik en te lelijk vinden en met die gedachte heel de dag rondlopen ook al geeft hen dit een gevoel van minderwaardigheid. Dat ze zichzelf blijven ‘straffen’ voor elke fout die ze gemaakt hebben, want tenslotte hadden ze toch beter moeten weten. Dat ze maar beter hun mening voor zich kunnen houden, want er zit niemand op te wachten. Dat ze op hun tanden moeten bijten wanneer hun lichaam schreeuwt om rust, etc etc… Nee, cliënten vertellen dat ze hopen dat hun kinderen doen wat ze graag doen, dat ze niet vanuit angst reageren, dat ze leren grenzen trekken zodat ze niet in een burn-out terecht komen, dat ze genieten van het leven, etc…
“Als dit niet is wat je voor je kinderen wilt, waarom is dit dan wel goed genoeg voor jezelf?”, vraag ik. Het mooiste geschenk dat we onze kinderen kunnen geven, is ze ‘voorleven’ wat genieten van de kleine dingen betekent, wat ‘gelukkig’ zijn betekent, hoe we met veerkracht in het leven kunnen staan ipv met chronische stress etc… kinderen leren niet van wat hun ouders zeggen dat ze moeten doen, wel van wat hun ouders hun ‘voordoen’. Wil jij dat jouw kinderen wel aardig zijn tegen zichzelf, zichzelf gunnen om te rusten, te genieten, etc… begin bij jezelf. Gun jezelf diezelfde vriendelijkheid, diezelfde rust en geluk als wat je jouw kinderen toewenst. Wees lief voor jezelf, zodat zij ook kunnen leren lief te zijn voor zichzelf.
Mededogen, mildheid voor jezelf, zelfempathie, zelfliefde betekent in essentie dat je voor jezelf die fijne, ondersteunende vriend(in) of ouder bent. Maw zelfcompassie betekent dat je liefdevol aanwezig bent zoals je voor een goede vriendin of voor jouw kind aanwezig zou zijn. Puur door je vriendelijke nabijheid, je luisterend oor en oprechte betrokkenheid kan een ander zich getroost en minder eenzaam voelen. Zelfcompassie houdt in dat je dit toepast op jezelf ipv hard te zijn of je eigen pijn te negeren (bron Hartvol – Marlou Kleve)
0 reacties